Peygamberlik silsilesiyle at başı giden musibet silsilesine şöyle özetler önce bir bak hele Adem'in başına neler geldi nice zamanlarca yaşayan mateme düştü neler çekti neler sonra alemin tufana veren nuh'a bak binlerce yıl kafirlerden neler çekti neler sonra aşkı düşen mancığına binen ateşi yurt edinen ibrahim'e nefsi sevgilinin yolunda kurban olan ismail'e belalara uğrayan oğlunun derdiyle gözleri ağrıyan başı dönmüş yakup'a kulluk eden kuyuya atılan zindanları hapsedilen Yusuf'a padişahlığına bak sonra sistemler çeken kurtların derdi ile kapı önünde kalan eyübü yolunu yitirip ayrı düşsek balığın karnı yurt edinen yunus'u dünyaya gelir gelmez beşiği tabut dadısı firavun olan musa'yı
Paulo Coelho
Şairin dediği gibi "Kayadan fışkıran bir pınar ol, suyu tutan bir kuyu olma."
Sayfa 315 - Hayy Kitap
Sophokles
Bir ırmak taştığında kıyıdaki ağaçlardan eğilenler kurtulur, direnenler kökünden sökülüp kopar. Yelkenin iplerini sert rüzgâra rağmen gevşetmeyip gergin tutan gemici de tekneyi alabora eder.
Sayfa 283 - Hayy Kitap
Hürriyet’in Yüksek Önem ve Riski …
Varolmak bir yaratıcı faaliyetse, hürriyet bunun temel şartı ve alt yapısıdır. Hürriyetsiz oluştan yaratıcı aktivite beklemek, varlık sırrına terstir. Eflatun “ İnsan ruhunu harekete getiren en önemli şey, insanı özgür tutan şuur halidir.” derken bu gerçeği çok güzel yakalamıştı.
Hürriyet, bir risktir, bunu bilmek lazım. Hatta hürriyet, bir riskten de öte, her şeyi riske atmaktır. Ne var ki, bu risk göze alınmadan da ne hayat sırrına yaklaşmak mümkün olur ne de insanlık kervanını ileri götürmek.
Kierkegaard “Ebedi hayat -buna kahramanca yaşamak da diyebilirsiniz- bir ödüldür ki, onu ancak her şeyi, hem de mutlak olarak riske atanlar elde eder.” derken bir oluş gerçeğine açıklık getiriyordu. Bu risk, aşkın ta kendisidir.
Şunu da biliyoruz. Hürriyet, insanın hep “ben” deme noktasına gelmesini yani, firavunluk riskini taşıyor. Ve insanlık bu yüzden çok zehirli kahırlara maruz kalmıştır. Ama, unutmamak gerekir ki, bu riski göğüslemekten kaçan bir yürüyüş hep “sen” demenin pençesine düşer; yani zillet riskine mahkum olur.
(Sf.143-144)
Sayfa 143 - Yeni Boyut, 10.Baskı, 1999Kitabı okuyor
Çünkü tefsiri tamamen selef otoritesine irca eden İbn Teymiyye’nin düşünce evreninde öznenin dirayetinin kısmen ön plana çıktığı te’vile yer yoktur. Yine onun tefsir anlayışında, Kur’an’da çok önemli bir yer tutan mecaza da yer yoktur. İbn Teymiyye’nin tefsir faaliyetinde te’vile yer vermemesinin en temel sebebi, Mu’tezile’nin Allah’ın isim ve sıfatlan hakkındaki görüşleri; mecazı inkar etme sebebi ise Mürcie’nin amel-iman münasebeti konusundaki tavrıdır.
