Recep turmak
@turmakrecep
üniversite
12 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Kadere boyun eğilecek, layık olan hak ettiği yeri alır.
Bilmedikleriniz arttıkça sızılarınız o ölçüde çoğalır.
Umutsuzluk en yakıcı zevktir.
Okur Takip Önerileri
341 syf.
·
Puan vermedi
272 syf.
·
Puan vermedi
·
29 günde okudu
İnsanın kendini fethetmesi sanatında en önemli unsur, düşüncelerle davranışlar arasında sağlam alışkanlık bağları kurabilmektir.
 Zaman, şimdiki anın bizden sakındığı özgürlüğü fethetmemizi sağlayabilir. En büyük kurtarıcımız zamandır. Zaman, aklımızı özgür kılan, onu hayvansal içgüdülerimizin ve tutkularımızın boyunduruğundan kurtarabilecek olan egemen güçtür. 
Ancak şimdiki ana hapsolmuşsak, her günümüzü hiç ileriye bakmadan yaşamışsak çabalamak boşadır. Elimizden sadece içimizdeki tutkuların, düşüncelerini ve duygularını çatışmasını çaresizce izlemek gelebilir. Mücadele etmek ilginç olabilir, ancak aklımız bu gösteriye ancak cesaretini en başından kırılmış bir seyirci olarak katılabilir. Dahası, yarış iddiası oynar gibi mücadelenin sonucunu tahmin etmekten keyif alabilir. Hatta en sonunda hiç şaşmayan öngörülerde bulunma kabiliyeti kazanabilir. İşin aslı, çoğu insan için zeka bundan başka bir işe yaramaz, çünkü neredeyse hepsi ön sözlerine kolayca kanar. İleride ne yaşanacağını öngörebildiklerinden, yaşananlar tam olarak arzularının olmasını istediği gibi gerçekleştiğinden kendilerini özgür sanırlar. Zayıflığından utanan zeka, kudretiyle hakim geldiğini düşünerek kendini kandırmayı sever. Oysa gerçekte, doğal eğilimler hiç onun fikrini sormadan bildiğini okur. Çatışmanın özü hakkında zekanın hiçbir söz hakkı yoktur. Yarın havanın yağmurlu olacağını öngörse de atmosferin doygunluğunu değiştirmek için hiçbir şey yapamayan bir meteoroloji uzmanından farksızdır.
Neredeyse tüm insanlar, determinizm yasasının kölesidir; kibirleriyle, fevri güdüleriyle yönetilirler. Dolayısıyla Nicole’un söylediği gibi insanların büyük çoğunluğu acınması gereken “kuklalar”dır. Onlardan ne kötülük görürsek görelim, aklı başında biri için benimsenecek en uygun tavır, sakin kalmak ve olağanüstü bir sükûnete sahip olmaktır.
Düşüncelerle duygular arasındaki ayrımı yapabilecek ve çekilen cefaların, öfkenin, korkunun ve umudun hepimizin içinde yanan vatanperverlik ateşini beslemeye ne kadar fayda sağladığını görebiliriz. Bireysel zemindeki kanıtlara gelirsek, "insanlık komedyasına" şöyle üstünkörü bir bakış attığımızda bile onlarca örnek bulabiliriz. Bu
Dünyayı yöneten duygulardır.
Çalışmanın ilk aracı, düzgün bir dikkat, ikincisiyse düşünmek ya da odaklanmaktır.
Onların istedikleri şey, “Devlet memuru olmak, düşük maaşlı, itibarı düşük, gelecek vaat etmeyen, insanın masa başında yaşlandığı, her gün neredeyse kısır bir uğraşın hiçliğinde yeteneklerinin derece derece körelmesine ve uyuşmasına tanık olduğu, ama düşünmekten, istemekten ve harekete geçmekten muaf tutulmanın dile sığmaz zevkine ulaştığı işlerde çalışmaktır.”
