Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Mucizeler Adası – Ayşegül Çiçekoğlu
.
Yine beni alıp götüren, tüm duyguları içimde hissettiğim bir Ayşegül Çiçekoğlu kitabıyla geldimKumsal ve Fabian ile tanıştığım için öyle mutluyum ki anlatamam. İkisinin de yaraları, yaşanmışlıkları, attıkları adımlar öyle içten ki hem kızdım hem destekledim yani her şeyi onlarla yaşadım.
Kumsal aile konusunda
Romanda Maya uçak yolculuğu sırasında hikayesi ile roman yazmaya koyulmuş. Bu çerçevede İkinci Dünya savaşında Türkiye ye iltica etmiş Alman profesörler hakkında konusu olan bir roman.. Okurken birçok bilgi de öğrendim, konulardan adreslerden bahsederken keyifli bir anlatımla bilgiler vermiş yazar. Kelimeler, bazı sözlerin anlamları, sanatsal
211 syf.
10/10 puan verdi
Mavi Kuş (ama bence mavi olmamalıydı)
Hikayenin konusuna nazaran, zorunlu yapılan uzun bir uçak yolculuğunda okuduğum bir kitaptı kendisi. İleride tekrar okumak istediğim bir kitap olduğu için kendime bu kitabı hatırlatacak cümleler bırakmak istemiyorum. İster istemez her kitap belirli bir renk ve koku bırakır zihnimde. Çocukken bunun korkunç bir hastalık belirtisi olduğunu düşünürdüm. Şu yaşıma kadar bu düşüncem pek değişmemiş olsa da, zamanla bu duruma alıştığımı; hatta artık hoşlandığımı hissediyorum. Bu kitap, tarladaki yabani otların toplanıp yakıldığında çıkardığı o geniz yakan kokuyu anımsatıyor. Boyumun iki katı olan tırpan ve tırpanın iki katı olan bir şeyi yapabilme isteğiyle ellerimde olan yaraları, ananemin "aferim gızım"larını hatırlatıyor. İşte o kadar güzel.
Herkese merhabalar
Bugün sizlere Zeliha Abla'nın @azuyucokoku tavsiyesiyle aldığım ve aşırı beğendiğim Uzaklaşmanın Yolu kitabının yorumuyla geldim
İlk olarak kısaca konusundan bahsedeyim. Ana karakterimiz Margaret'ın çocukluğundan beri tek bir korkusu var. O da uçak kazaları. Hayatında herşey yolunda gitmektedir. Üniversitesini başarılı bir şekilde tamamlamış, istediği yerde ve çocukluk aşkı ile birliktedir. Tabi hayatta her zaman korktuğumuz şeyler başımıza gelir ya. Margaret için de aynısı oluyor. Bir uçak seyehati sırasında uçak kaza yapıyor. O zamandan sonra da hayatının dengesi bozuluyor. Sonrasında neler mi oluyor derseniz hepsi kitabın sayfalarında saklı
Oldukça akıcı bir kitaptı. Ne ara başladım ne ara bitti anlamadım bile. Kolay okunan, yer yer içinizi hüzün kaplatan, çok seveceğiniz bir aşk kitabıydı. Aşk severlere tavsiye ederim
.
.
Yeterince zorluğa katlandığınızda, gülmeye daha çok ihtiyacınız oluyordu.
.
Birinden sizi sevmesini veya yanınızda olmasını veya doğru şeyi yapmasını isteyemezsiniz, onu buna zorlayamazsınız.
.
Yapılacak doğru şey buydu. Sonuçta aşk böyle bir şey değil miydi? Sadece kolay zamanlarda değil, zor zamanlarda da evet demek?
okuyun dostlarr
Ne zaman kitap okusam, kitabın insanı içine çeken kokusu ile o meçhul gizemli aleme dalıveriyorum. Zaten vicdansızlığın, cinayetin, riyakârlığın kol gezdiği şu fani dünyada kim yaşamak isterki. Bende hem vicdanları kuruyarak içleri kokuşmuş, sevgi göstermekten aciz insan robotlarının yaşadığı boğucu havadan kurtulmak, hem de kafamın içindeki o
Geyik muhabbeti yapar gibi, bazı yerlerde yüksek sesle kahkaha atarak, çok eğlenerek okudum;) Güncel hayattan absürt kesitler...
Baş karakterimiz İstiklal (yazarımızın kendisi) Didim'deki yazlıklarına gider. Gidişi beceriksiz, talihi karmaşıktır. Zira geç kalmadığına inandığı uçağını hiç gereği yokken valiz sırası beklerken kaçırır. Bir sonraki uçak ve yolcularla gelişen diyalogları ise henüz başlamamış tatilinin bir ön izlemesi gibidir.
Gündelik dili ve yazlığın olduğu betimlemeleri sizi kısa bir hayali tatile çıkarıyor ancak tek farkla; İstiklal'in başına gelenler ;)
Arada bir nefes almak için kendi ülkemin pozitif enerji dolu yazarları tarafından güldürülmek bana iyi geliyor. Her okunan (sınırları aşmayıp, okuyucuyu rahatsız etmediği sürece) edebiyat kokulu olmak zorunda değil. Gülümsemek hatta kahkaha atmak için cümlelerin altı çizilmesi gerekmiyor...
