" Hiçbir arzum yok, yeryüzünde masum kalmak dışında. " (syf:60)
Ve yine Zweig'ın muazzam bir eseriyle karşınızdayım. Zweig, kısacık kitaplara çok derin anlamlar sığdıran, bir oturuşta soluksuz okutup, bu kadar kısa sayfada insanı okurken düşündüren, hisleri en derinden hissettiren ve yıllarca hatırlanacak eserler çıkaran bir yazar.
Eser üç menkıbeden oluşuyor.
1.Rahel Tanrı'yla hesaplaşıyor
2. Üçüncü güvercinin hikayesi
3. Ölümsüz kardesin gözleri
İlk menkıbede Yakup peygamberin eşi Rahel'in oğulları adına Tanrı'dan af dileyisini anlatıyor. Rahel'in yaşadıkları beni her ne kadar derinden etkilesede Tanri'nin karsisindaki tutumu, cüretkar tavrı beni yer yer rahatsız etti diyebilirim buna rağmen her cümlesi özenle seçilmiş, altı çizilesi alıntılar içeriyor.
İkinci menkıbe en kısa olanıydı. Nuh peygamberin tufanın bitip bitmediğini öğrenmek için yeryüzüne saldığı kuşların öyküsü.
Üçüncü menkıbe ise benim gönlüme taht kuran bir öykü. Önceden okumuştum ve en en sevdiğim Zweig eseri olarak yerini almıştı bende. Bu kitaptada tekrar severek okudum. Adaleti sağlamaya calisan savaşçı Virata'nın hikayesi. Kitabın en vurucu oykusuydu bana gore.
Bu uc kısa öykünün her biri bir ders niteliğinde. Fakat eser alışılagelmiş Zweig tarzından çok başka, diğer eserlerden çok farklıydı. Belki de bu yüzden uzun bir sure Zweig eserleri arasında en sevdiğim olarak kalacak..
