Cesaretim yok aslında.
Uçurum kenarı bir sevdanın kıyılarından geçiyor yolum. Yürümekten korkmuyorum da, yol beni O'na götürecek mi, işte onu bilmiyorum.
Varmak mıydı amacım, yoksa yol mu güzeldi de bu kadar vazgeçilmez oldu, onu da anlamıyorum. Tek bildiğim, ben o uçurum kenarında ki yolun sebebini çok seviyorum.
Cesaretim yok aslında. Gidemiyorum, gel de diyemiyorum.
Oysa gelse, kaç mevsim geçtiyse yokluğunda, kaç yağmur yağdıysa toprağıma anlatsam. Unuttursa bana onsuzken solan baharları, yaz günü çiğ düşmüş yapraklarıma doğup, yeşile çalan bir güneş misali, dallarımda çiçekler açtırsa.
Cesaretim yok aslında. Gel diyemiyorum, gidemiyorum da.
Ama ne yaparsın işte, Öyle bir sevda ki başa gelen, gözüm hep onda. Gözüm, bir gün gelir umuduyla hep yolunda.
Cesaretim yok aslında. Gel diyemiyorum, gidemiyorum da...
''Uçurum kenarında yıkık bir ülke... Türk'ün düşmanları ile yaptığı kanlı boğuşmalar... Yıllarca süren savaş... Ondan sonra içerde ve dışarda saygı ile tanınan yeni vatan, yeni topluluk, yeni devlet ve bunları başarmak için, arasız devrimler... İşte, Türk devriminin kısa bir ifadesi...''
Sayfa 130 - Truva Yayınları
İnsanın yüreğinde ki duyguları satırlara dökmüş
Görkemli bir enkaz gibiyim
Umarsız baktığınız yalnızlığımda
Ateşin donması
Suyun yanması
Sahte mutlulukların
Ve ölümün korkunç yüzü gibi
Boşluğuna düştüğüm hayatta
Hiç bir yeri olmayan
Acıyla Tamamlanmak!
Bir yüreğin çarpıntısı kanatlandı ruhumda, sevmenin güven veren tarafı ışık oldu bu garip yalnızlığıma. İçimde aradığım yolu buldum, kalbimde ıssız kalan orman, yeşillendi bir anda. Uzun bir trenin yolcusuydum bir zamanlar şimdi ise yerini bulmuş biriyim. Kayıp sandığım günler, acı sandığım hâyal kırıklıkları meğerse bir köprüymüş gerçeğe ulaşmamı
O anki durumu, uçurumun kenarında dururken altında sallanan, yarılan toprak parçası son bir sallanmayla koparak düşen ve onuda uçu ruma sürükleyen, ama tutunup kendini kurtaracak, gözlerini derin boşluktan başka bir yana çevirecek gücü, azmi olmayan birini andırıyordu; uçurum onu kendine çekiyor ve sonunda ölüme bir an önce kavuşmak istercesine uçuruma kendisi atlıyor.
"Uçurum kenarında sallanırken düşmemi engelleyen tek şeysin..."
Sayfa 163Kitabı okudu
Bir uçurum kenarında,büyümüş hayallerimiz
Ne yöne dönsek, yolun sonu uçurum.
İçimiz testerenin dişlerinde kıyılmış gibi.
Çırpınıyor duygularımız ,gölün ortasında.
Batan bir geminin çürümüş güvertesinde.
Ateşler içinde bir mucize beklemekteyiz,
Umudun sessizliğe dalan gölgesinde .
Muallim Yusuf
Uçurum kenarında yıkık bir ülke...
Türlü düşmanlarla kanlı boğuşmalar...
Yıllarca süren savaş…
Ondan sonra, içeride ve dışarıda saygı ile tanılan yeni vatan, yeni sosyete, yeni devlet ve bunları başarmak için gerekli inkılâplar...
İşte, Türk umumi inkılâbının bir kısa ifadesi.
İnkılâpKitabı okudu
"ah küçük güzel gözlü kız sen olmasan
gülüşün olmasa
bu uçurum kenarında
boşluğa bırakılacak cam bedenleri"
ha düştü
ha düşecek
durgunluğa mahkum
çocukların porselen bebekleri..
Yetiş ya Hızır . Ama bu sefer uçurumun kenarında değilim. Uçurum benim.