Kitabı okudukça kelimelerinin silikleştiği hissine kapılmamak mümkün değil gibi. Sayfaları çevirdikçe, yavaş yavaş bir boşlukta yol alır gibi zihinde dağılıyor tüm sözcükleri...Şairin "Ve bir süre sonra koşa koşa, koşmak durmaya benzerdi..." dizelerindeki gibi bir izlenim bırakıyor algınızda. Sayfalar geçtikçe sanki hiç okumamış hissi kaplıyor sizi. Belki de kitapla, zihnimin çok dağınık ve ruhumun yorgun düştüğü bir zamanda yollarımız kesiştiği için bu denli silikleşti ve anlamını yitirdi tüm sözcükler. Düşündüğünüzde sizi yaşama, sevgiye ve yaşadığınız hayata dair derin bir sorgulamaya götürebilecek satırlarda kendinizi bulmanız mümkün. Son sayfayı kapattığım bu sıralarda zihnim, bulanık olduğu kadar durgun ve yorgun bir su birikintisi vaziyetinde...
