Sonunda ne oldu, unutuldu gitti. Etraf unutur, sen unutamazsın. Etraf yeni bir dedikodu mevzuu bulur, eskisini unutur. Sen unutamazsın.
Ama bu da oldu.
Unutamadım doğru, lâkin başka birine rasgeldim.
Sayfa 53 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
Aşk Resmi Geçidi
Birincisi o incecik, o dal gibi kız,
Şimdi galiba bir tüccar karısı.
Ne kadar şişmanlamıştır kim bilir.
Ama yine de görmeyi çok isterim,
Kolay mı?
İlk göz ağrısı.
İkincisi Münevver Abla, benden büyük
Yazıp yazıp bahçesine attığım mektupları Gülmekten katılırdı, okudukça.
Bense bugünmüş gibi utanırım
O mektupları
"işte bak, tam şuramdan eksildi giden, santim santim ölçtüm, bugüne kadar ağrıyan her yanımı karış karış biçtim, tarttım, eminim, giden bu sefer yüreğimin en çok ağrıyan yerinden gitti, en hassas, en kuytu yerinden, öylece gitti. Eminim oraya basıp gittiğinden. Bir yürek bundan daha fazla ağrıyamaz çünkü"
Allah rahmet eylesin...
Babam, annesinden bahsettiği zaman: "Zavallı anneciğim pek genç yaşında gitti; hayali daima gözümün önündedir; onu hiç unutamadım; beni çok severdi; hasta olduğu müddetçe karşısına oturtup yüzüme bakmakla iktifa ederdi; öpmeye kıyamazdı; Allah rahmet eylesin." derdi.
Sayfa 17
ne eski bir tango melodisi, ne de siyah önlüklü bir mektepli kız resmi, hayır beni on sekiz yıl evvelki o tatlı hatıraları alemine atan, gazetede götürdüğüm iki satırlık, kupkuru, alalade bir kiralık ilanı oldu.
o anda pendik sahilleri birden gözümde canlanıverdi. o köşk...o köşkün bizim bahçeye bakan penceresi...ve o pencereden mahinur...sarı
