YouTube kitap kanalımda Yusuf Atılgan'ın kitaplarını filozof ve psikanalistlerle yorumladım: ytbe.one/N7qPdz3QdlE
Oedipus kompleksi : Erkek çocuğun annesine duyduğu aşırı sevgi sonucunda babasının yerine geçme isteğinin saplantı hali.
Nekrofili : Canlılar yerine ölülere yönelik bir cinsel istek duyma hali.
Zoofili : İnsan ve hayvan
‘Toprak atma meleğime’ diyen bir baba. 'Çok acı çekmiştir benim kızım, keşke kurşunla öldürselerdi’ diyen bir anne.
Bu ülkede kadın olmak çok zor, tam 6 yıl geçmiş üzerinden bu vahşetin. Ben bunu unutamıyorum.
Gardiyan:
- "On dakika tamam," diye bağırdı. İnanmadığım için saatime baktım. Üçü bilmem kaç geçiyordu. Kaçta geldiğine dikkat etmemiştim ki...
Sana kendimden bir hediye vermek istedim. Süratle ceplerimi aradım. Dolmakalemimden başka hiçbir şeyim yoktu. Onu bulduğuma ne kadar sevindiğimi burda nasıl anlatmalı.
Aradaki kapıyı araladım kalemi sana uzattım. Sonra... Kanadı biraz daha açarak seni kucaklamak istedim. Sen de buna hazırlanmıştın. Bunu içimin içinden biliyordum. Gardiyan omzumu tuttu. Kapıyı hızla aramıza kapattı.
Bunu hiç unutamıyorum karıcığım. Seni ancak dış kapıdan çıkarken arkandan görebildim. Hatırlıyor musun? Hâlbuki herifi bir yumrukla yere devirmek, kapıyı ardına kadar açmak ve seni bir an kucaklamak, sımsıkı bağrıma basarak yanaklarını, gözlerini, alnını ve saçlarını öpmek istemiştim. İşte hürriyet bunlardan ibarettir.
4.17 ❤️🩹
"7.7 ve 7.6'lık iki depreme de evimde yakalandım. Yaşayanlar bilir ki o an, ne varsa hiç oldu. Sadece 'YAŞAMAK' gerekti. Binlerce ölü hüznü yaşayan insanlara birini daha eklememek için. 1 yıl oldu bugün ve ben bir şeyleri daha sorgulamayı öğrendim. İnsanların yıllarca çalışıp elde ettiği bu dünyadaki her şeyini canlarıyla birlikte bir beton yığını altında kaybedebildiklerini gördüm. Günlerce beton yığınlarına dayanıp enkaz altında soğuktan can verenleri düşünmek acı veriyor her seferinde. Uyanıp ne olduğunu anlayamadan, yatağından bile kalkamadan 5 saniyede çöken binalardaki her candan biz sorumluyuz gibi -öyleyiz-... Ben gömülmek için günlerce karın altında kefen bekleyen cesetleri unutamıyorum. Vicdanımla yüzleşiyorum her gece. Ben belki birilerini kaybetmemiş olabilirim ama depremi yaşayan biri olarak söylüyorum ölen canların hepsinden biz de sorumluyuz, elimizden hiçbir şey gelmedi. Enkaz altında olmayabilir ama biz günlerce ölüm korkusuyla sokaklarda kalırken donarak insanımızı kaybettik. Yaşanan acı çok büyük,insanlarda tranva bıraktı araba sesinden korkar olduk veya depremi yaşıyan birine sorun kış mevsiminden nefret ettiğini anlatacak hiç gelmemesini isteyecek. korkuyor çünkü tekrar aynı şeyleri yaşamaktan korkuyor...Sevdiklerinizi incitmeyin, çünkü onları bir gün incitmek için bile bulamayabilirsiniz. 1 yıl geçti ama korku ve çaresizlik hep akıllarda kalacak iyleşeceğiz ama unutmayacağız...🍂"
Hüzün yıldızları parlıyor bu gece gökyüzünde,
Bu gece yine için için yanıyorum,
Oturmuş seni düşünüp ağlıyorum,
Seni, gidişini, sevişini, herşeyini...
Unutamıyor işte seni şu yaralı kalbim,
Yaptıklarını hatırlayıp, pişman oluyor...
Seni düşünüyorum bu gece, karanlık gökyüzünde...
Simsiyah gökyüzünde parlayan yıldızları seyrediyorum,
Onları sana
Uzaklardasın biliyorum ama unutamıyorum
Ne yaparsan yapayım aklımdan çıkaramıyorum
Sevmişim işte bir türlü senden gidemiyorum
Ben bu aşkta hangi roldeyim bulamıyorum
Zaman ne getirir ne götürür bilemiyorum
Sende tutsak kalmış yüreğim ayrılamıyorum
Tutamadığım elin sarılamadığım kalbin özlemini çekiyorum
Ama ne olursa olsun ben seni çok seviyorum
Bir deniz kenarında dalgaların sesinde avunuyorum
Belki de geçmeyecek yarama şifa arıyorum
Ayrılıklar da sevdaya dahilmiş öğreniyorum
Gözyaşlarımla sana veda ediyorum…
(ÖNER AKÇA)
Hayırlı geceler…
Unut demek kolay gel bana sor bir de
Unutamıyorum işte unutamıyorum
Bir şey var şuramda beni kahreden
Şuramda, tam yüreğimin üstünde
Çakılı duran bir şey var
Elimde değil söküp atamıyorum