“ Akreple Yelkovan ”
Geçmişin hatırına, akreple yelkovan geri döner mi?
(Sahnede ki bankta oturan Aslı, cep telefonuyla oynayıp saçma sapan fotoğraflar çekmektedir. Sağ taraftan sahneye giren Alp, Aslıyı görür. Göz göze geldiklerinde fonda bir aşk şarkısı başlar, ardından ışık loş hale gelir. Sahne normale döndüğünde Alp tereddüt eder ama sonra Aslının yanına
ÖLÜM VAR!
Ömür, bir tesbihin taneleri gibi. Her gün bir tanesi gidiyor. Ve tesbihin sonuna doğru biraz daha yaklaşıyor insan. Yaklaşıyor da!
Hiç ölmeyecek gibi yüzü dünyaya dönük sadece.
Kimse akıl etmiyor ki, demiyor ki acaba bugün son günüm olablir mi?
Dünya denilen şu mekana veda günüm olablir mi bugün demiyoruz.
Uzaklardan salâ sesleri duyuyoruz her gün
ÖLÜM VAR!
Ömür, bir tesbihin taneleri gibi. Her gün bir tanesi gidiyor. Ve tesbihin sonuna doğru biraz daha yaklaşıyor insan. Yaklaşıyor da!
Hiç ölmeyecek gibi yüzü dünyaya dönük sadece.
Kimse akıl etmiyor ki, demiyor ki acaba bugün son günüm olablir mi?
Dünya denilen şu mekana veda günüm olablir mi bugün demiyoruz.
Uzaklardan salâ sesleri duyuyoruz her gün
Gregor' un söylenenleri anlamadığından emindi -adeta fısıldar gibi alçak sesle konuşmasına devam etti annesi,"öyle değil mi , böyle mobilyaları buradan götürmekle ona, iyileseceğine dair umudumuzu kaybettiğimizi ve hiç düşünmeden onu çaresizliğine terk ettiğimizi göstermiş olmuyor muyuz ? Sanırım odayı eski haliyle bırakmamız en iyisi böylelikle Gregor günün birinde tekrar aramıza döndüğünde hiçbir şeyin değişmemiş olduğunu görür ve aradan geçen zamanı da daha kolay unutur."
Sayfa 41 - Kültür yayınlarıKitabı okudu
...konuşmasına devam etti annesi, '' öyle değil mi, böyle mobilyaları buradan götürmekle ona, iyileşeceğine dair umudumuzu kaybettiğimizi ve hiç düşünmeden onu çaresizliğe ettiğimizi göstermiş olmuyor muyuz? Sanırım odayı eski halinde bırakmamız en iyisi, böylelikle Gregor günün birinde tekrar aramıza döndüğünde hiçbir şeyin değişmemiş olduğunu görür ve aradan geçen zamanı da daha kolay unutur.''
Sayfa 41 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Deprem oldu
Hiç ölmeyiz, ölüm bizi hiç bulmazmış gibi taptığımız konforumuzun tanrılığı da aha bu kadar işte.
Ona buna yaltaklık yaparak edindiğimiz o koltukların da prestiji bu işte. Zayıfı hor gördüğümüz şizofrenik hayal ürünü olan statünün de hepsi bu.
Biriktirdiğimiz paraların miktarı bu, övündüğümüz evlatlar bu, bebeksi ciltlerimizin sonu bu.
Hepsi ölüm kadar.
Güzel yaşamanın değil güzel ölmenin önemini görmüş olduk.
Unutur muyuz?
Unuturuz...
Bu kadarız işte...
-Ezgi Akgül