Okumak
Okumak Ve Tüketmek-1
Hangi kitabı, neden, nasıl, ne sürede okumalıyız soruları, her birimizin zaman zaman zihninde gezinen sorulardır. Çoğumuz tam anlamıyla aç kurtlarız. Hem o kadar açız ki, elimizden gelse, sürahiden süt döker gibi, kafatasımızı açıp içine kitapları aktaracağız. Ama bu mümkün olmadığı için, biz de bari gözümüzü doyuralım diye
1k’dan ricam;
Anket gibi uygulamalar kaldırılsın. Bu uygulama yüzünden anket okuyup duruyoruz!
* EN SEVDİĞİNİZ YEMEK/TATLI/ÇİÇEK... HANGİSİDİR? Soruları bizi geriletiyor, yoruyor, üzüyor...!
Biliyorum “engelleyin” “sessize alın” “görmezden gelin”...gibi şeyler diyeceksiniz bana. Hatta belki de “sana ne?” diyeceksiniz.
Ama emin olun, bencil bir istek değil bu, toplumsal duyarlılık benimki. Ve Allah bunu biliyor.
UNUTMAYALIM Kİ;
Burası, kitap sitesi ve buraya gelen genç arkadaşlarımıza kitap okuma alışkanlığı kazandırmamız gerekirken (ki buraya ilk geliş amaçları bu!) -son bir iki aydır- onlara bir şeyler kazandıramaz hale geldik!
Emin olun, bu kardeşlerimize, incitmeden kuralları hatırlatırsak (sadece yetkili arkadaşlar tarafından!!!) bu arkadaşlarımız bu kurala uyacaktır. Kİ ZATEN BU SİTEYE, BU AMAÇLA ÜYE OLDULAR!
Gençler!
KİTAP OKUMAKTAN KORKMAYIN, OKUMAYA ÜŞENMEYİN.
OKUMASANIZ BİLE PAYLAŞIMLARI TAKİP EDEREK, HATTA BELKİ DE PAYLAŞIMIN ALTINA YORUM YAPARAK ve SORU YAZARAK BİLE ÇOK ŞEY ÖĞREBİLİRSİNİZ.
EMİN OLUN, SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZDEN DE ÇOK FAYDALANMIŞ OLACAĞIZ. LÜTFEN, BİZE KATKIDA BULUNUN.
***
Ülkemize, okuyan kesim lazım, anketörler değil. Okuyun!
***
(Site yetkililerinden, ilk kez bir ricam oldu. Umarım kabul görür. Bunları yazarak, haddimi aşmışsam eğer; affola. SAYGILAR...)
Üşenmeyin okuyun, çok güzel!
Çok öskedim seni. Öskedim, bizim doğu dialektinde özledim demektir. Neyini, nereni, hangi halini desem ki? Sesini öskedim örneğin. Yüzünü, şeytan çocuk gülüşünü, öfkeni, yeryüzünü ve kaskatı canımı ısıtan varlığını. Şükür varsın. Oturup "nasılsın" diye açabilir insan. Ne tuzsuz şeydi şu dünya be. Geldin, buldun, şenlendirdin, insan ettin beni. Yemeyip-içmeyip, yatmayıp-uyumayıp, seni anlatmalı bu yürek.
Sayfa 87Kitabı okudu
"İstanbul Sözleşmesi Yaşatır"
Yaptığımız etkinliğin #80024404 ilk amacı İstanbul Sözleşmesini okumak ve okutmaktı. Ben de ilk olarak tüm metni okudum ve bazı maddeleri not aldım altlarına da kendi yorumumu ekledim. Üşenmeyin ve 1 saatinizi ayırıp bu sözleşmeyi okuyun!
İstanbul Sözleşmesi Tam Metin:
rm.coe.int/1680462545
Giriş
Üşenmeyin okuyun 100 beğeni yapar mıyız?
Buhrana sürüklenen dünyamızda aydını,cahili, bütün insanlık sorumludur. Bir düşünürün dediği gibi, "Fikrimize yerleştirdiğimiz gaflet serumuyla, ölüme karşı kendimize bağışıklık iksiri verdiğimize inanıyor, gidenleri kendi yerimize bedel göndermiş gibi teselli bulunuyoruz. Ne yazık ki böyle düşünmekte çok yanlışımızın olduğunu hesaba getirmiyoruz."
Sokaklardan oluk oluk kan aktığı şu günlerde şikayet etmekte hepimiz haksızız.
Acımasızca çekilen tetiklerin, dünyanın temeline konulan bombanın pimini çeken ellerden nefret etmeye kimsenin hakkı yok. Bu nesli yetiştirenler, sokakların kanlı, insanların acımasız olduğunu istemişti. İşte bütün canlılığı ile çağın seçtiği insan modeli bu.
Yetiştirirken, onlara zorbalık dersi verdik, vuracaksın dedik. Vahşeti şeref madalyası olarak takdim edip boyunlarına fazilet nişanesi olarak takmalarını istedik. Her can veren masumun, her çekilen tetiğin her akan kanın ve her kıyılan canın, huzursuzluklar çağına ulaşan cemiyetlerin sorumlusu bizleriz. Topyekûn insanlık.
Mahkemelerin suçluları teker teker yargılamaları bile büyük bir haksızlık. Bütün insanlığı birlikte mahkeme etmek gerekmektir.
Her suçlunun ayaklarına kapanıp af dileyecek kadar suçluyuz. Maarifimizle, kendilerine örnek olan öğretim üyelerimizle gerçeklerden onları uzak tutuşumuzla, hepimizin derece derece suçluluk payı vardır.
Üşenmeyin okuyun lütfen kısa zaten :')
Neden hayatımız bu kadar kısayken mutlu olamıyoruz? Aslında çok sebep var. Küçük bir söze bile hemen kırılıyoruz ve zor topluyoruz kendimizi o kadar hayatımızı etkiliyor ki o küçük dediğimiz sözler mutlu olamıyoruz. Kısıtlı bir zamanımız var ve biz hala ağlıyoruz, üzülüyoruz, kırılıyoruz, değersiz insanlar için kendimizi yoruyoruz, neden bunlar oluyor? Bunların hepsi bizim içimizdeki iyiliğin dışa vurması gibi aslında birine değer vermemiz fakat onun bizi bi hiçmiş gibi görmesi bizim saflığımızı, iyiliğimizi gösteriyor bu kötü bişey değil aslında, sadece mutlu olmamız gerekiyor. Mutluluk diye bişey yok aslında bizim mutluluğu yaratmamız gerekiyor. Herşey bizim elimizde yemek yiyen biziz, ağlayan biziz, gülen, oyun oynayan, gezen, hasta olan, korkan herşey biziz aslında mutlu olmak da bizim elimizde, hayat sizi değil de siz hayatı yönetin :')
üşenmeyin okuyun.. :)
Biz zannediyoruz ki,
Sevilmek için karşımızda ki için çok fazla şey yapmalıyız
Ancak o zaman sevilebiliriz, hayır!
Zaten insan olarak sevilmeye çok fazlasıyla layıksın.
Hayata bir kez geliyoruz.. Yarın, bir saat sonra, bir dakika sonra ne olacağımızı bilmiyoruz
Bir tek şuan var. Şuanı güzel geçirmek..
Eğer siz kendinizi düşünmezseniz kimse sizi düşünmez,
Eğer siz kendinizi değerli bulmazsanız kimse sizi değerli bulmaz..
Keşke kendimi tanısaydım, kendim için bir şey yapsaydım diyen çok kişi var.
Nefes aldığımız sürece hâlâ bir umut var ve bugünden itibaren kendiniz için bir şeyler yapmaya başlayın...
:)