Ahmet Erhan
ı
her şey bir acının bilincine varmakla başladı.
bir taşı kaldırıp atmakla, bir kapıyı açmakla...
bir el, hep bir şeyler yazdı, biz doğduktan bu yana kağıtlara
şimdi bütün yaşadıklarım karalama kağıtlarında kaldı.
bir kalem kendi kendine yazar bu şiiri.
insanlar işlerine gider, ben acıya giderim.
bir günde bütün isalarımı çarmıha
Üstüme Yağan Yıllar
"Demek ki fırtına yemeyen fidan, hayata tutunma kudretine sahip değildir. Bu böyle biline. Hayatın rotası öyle çizile."
Sayfa 71
Üstüme Yağan Yıllar
"Gün yaşanandır aslında. Dünle yarın arasında sıkışan hayatımız ne zaman gül misali açılacak? Yarınların ağırlığını çekmez oldu gönül terazimiz. Yirmili yaşlarda, yetmişli yaşların elemini çekmeye mahkûm olmamalı yüreğimiz."
Sayfa 71
Üstüme Yağan Yıllar
"Kime göre yetmiş, kime göre altmış yaş?.. Var mı bunun ortasını bulan? Bazılarına göre ömrün yarısı eden otuz beş yaş, kimilerinin nihaî demleri oluyorsa ne ifade eder hayatımızı parselleyen rakamlar?"
Sayfa 71
Üstüme Yağan Yıllar
"Rakamlar büyüdükçe dünyadan uzaklaşıyor insan. Her boy atımı toprağa bir adım yaklaşmaktan öte ne ifade eder ki?"
Sayfa 71
Üstüme Yağan Yıllar
"Doğumla ölüm arasında geçen süreye ömür diyoruz müştereken. Ağlayarak geldiğimiz bu koca ömür sahnesinden, ağlatarak çıkıyoruz pervasızca. Nereden bakarsan tezatlar yumağı gel-gitlerimiz."
Sayfa 72
ACI DUYGULAR
Çocukluğum, çocuk yıllar
Gitti, gelmedi bir daha.
Can dostlarım diyar diyar.
Gitti, gelmedi bir daha.
Büyümüşüm, genç olmuşum.
yaşmaya deyerese ölüm guzel
Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,
Sayfa 457 - özlem ve ölüm
Ah uzun yürüyüşler
Ayrılık sabahları
Hiçbir yere çıkmıyor
İstanbul sokakları
Yıllar öğretemedi bana
Aşktan nasıl gidilir?
Yanan bendim ama
Alev aldı bu şehir
Biri söylesin bana
Bu ağrıyı ne dindirir?
İstanbul geçit vermezken
Aşktan nasıl gidilir?
Biri söylesin bana
Bu ağrıyı ne dindirir?
Yanan bendim ama
Alev aldı bu şehir
Üstüme yağan şimdi
İstanbul’un külleri
Aşk çoktan bitti ama
Kalp ağrısı dinmedi
Murathan Mungan