Öyleki bu kitap yani bu çarpıcı dil bu doğallıkla, binbir türlü mesaj ve toplumsal eleştiriyle harmanlanan Yılkı Atı; Batı Edebiyatı’nda doğmuş olsaydı belki de onlarca dile çevrilmiş Franz Kafka’nın Dönüşüm’ü kadar konuşulmuş olurdu. Neden bu kitap bana Dönüşüm’ü çağrıştırıyor peki? Çünkü onu başyapıt yapan Kafka’nın anlattıkları değil anlatmadıkları yani kitabın, satırların arasına gizlediği anlamdır. Bilinçli okuyucu o satırlara kurulu anlam kapanına birbir kaptırır zihnin her köşesini, birbir uyanır... Siz Gregor Samsa’yı değil toplumsal, ailevi çıkmazı okursunuz. Yılkı Atı da böyle. Bu bir kısrak hikayesi değil; toplumda şikayet edip dem vurduğumuz riyakarlığın, acımasızlığın, kimsesizliğin iç kanaması işte. Dorukısrağı değil bu serzenişleri okuyorsunuz aslında. İçeriği(özeti) şudur efendim; yıllarca sahibi İbrahim’i iyi güne taşımış,para kazandırmış geçindirmiş Dorukısrağın güçten düşmeye yüz tutmasıyla yılkıya bırakılmasıyla (senelerce evcil hayata alıştırdığı kısrağı birden yabani hayata terk etmesidir.) gelişir. Zaten güçten düşmüş olan kısrak vahşi hayata ayak uydurmakta, kendini korumakta epey zorlanır. Bu duruma yol açan İbrahim’i tüm köy ayıplar ve kınar hatta arkasından küfürler ederken iş Doru’yu ölümün pençesinden almak olunca herkes yan çizer. Sonra tüm gerçekliğiyle gelişir olaylar. Kitap bence ilk 20 sayfasından sonra açılıyo. Üslup olarak yerel ağız kullanılmasından dolayı. Sonrası mis. Okuyun, okutun. Iyi okumalar
