Sabah otobüse binip müzik dinlerken telefonum çaldı,yengem arıyordu.Açtığımda nerde olduğumu sordu.Durağı söylediğimde orda inmemi ve dedemin beni gelip alıcağını söyledi. O an anladım aslında birine bir şey olduğunu.
Dedem ve dayım geldi. Arabaya bindim. Kimseden çıt çıkmıyor. Dedemlerin evine geldik. Anneannem ağlıyor, dayım hazırlanmaya gidiyor. Ne için hazırlandığını sorduğumda Yalova’ya gideceğimizi söylüyor. Dedem beni salona çağrıyor. Gözleri kıpkırmızı. Bir şey demesini bekliyorum.
Bir anda “Kızım babanı kaybettik diyor…”
O an girdiğim ağlama krizini, yakarışlarımı hala hatırlıyorum.
Şuan hissizim.
O zamandan beri hiç ağlamadım.
Aradan 6 ay 19 gün geçti.
Seni özledim baba, herşeye rağmen…