"seni sevdim. hem, zaman zaman senin bana olan duygularını da fark etmiş, fark etmiş de cehennem acıları içinde kıvranmıştım, küçüğüm benim. lolita'm, kızım, gözüpek dolly schiller'im!"
Sayfa 328 - iletisim yayinlariKitabı okuyor
belki de bir gün, bir yerde,
daha az rezil bir zamanda yine karşılaşırız..
iletisim yayinlariKitabı okuyor
Ölüm, sonsuz, ince ince yalnızlık dilimlerinin hepsinin bir araya gelmesinden başka bir şey değildi.
Sayfa 474Kitabı okuyor
" Kaderin mantığı şansın basiretsizliğidir. "
Sayfa 31 - İletişim Yayınları
" İnsan tesadüflerden ne denli kaçınsa başına daha fazlası gelir. "
Sayfa 31 - İletişim Yayınları
" Batıl inanç belki de maskelenmiş akıldır. "
Sayfa 25 - İletişim Yayınları
" Kendi ruhunun calkantilarını fazla önemseyen birinin sıradan , kasvetli, ama merak uyandırıcı bir olayla başa çıkması kolay değildir. "
Sayfa 23 - İletişim Yayınları
Zarf buram buram parfüm kokuyordu. Ve Ganin mektuba parfüm sıkmanın, caddede karşıdan karşıya geçerken insanın ayakkabılanna parfüm sıkmasından hiçbir farkı olmadığını düşündü.
Vladimir Nabokov
Hayatımı verdim nerdeyse ama o kitap Lolita on ikisinde kalsın diye yazıldı.
Sayfa 19Kitabı okudu
Belden aşağım sevinçler hazlar, belden yukarımsa tasalar, kuruntular...
I
Bence bu bir sevgi meselesi; bir anıyı ne kadar çok severseniz o kadar güçlü ve tuhaf hâle gelir.
Vladimir Nabokov
Sayfa 11 - April YayıncılıkKitabı okudu
Ne zaman bir insana olan sevgim hakkında düşünsem, sevgimden -kalbimden, şahsi bir maddenin nazik çekirdeğinden- çıkıp, evrenin inanılmayacak kadar uzak noktalarına erişen ışınlar çizmek eğilimindeyim. Bir şey beni, aşkımla ilgili bilincimi, nebulaların davranışı ile (uzaklıkları içinde bir tür delilik sergiler gibidirler), ebediyetin korkunç tuzaklarıyla, bilinmeyenin ötesindeki bilinemezle, çaresizlikle, uzay ve zamanın soğuk, hasta edici karmaşıklıkları ve iç içe geçmişlikleri gibi, tasavvur edilemeyen ve hesaplanamayan şeylerle ölçümlemeye sevk ediyor. Bu akla ziyan bir alışkanlık ama elimden gelen bir şey yok.
Sayfa 292
Uyku, dünyadaki en aptalca kardeşlik; son derece ağır koşulları ve kaba ritüelleri var. Alçaltıcı bulduğum bir zihni işkence, uyku. Ne yazık ki çoğu zaman, yazmanın yoruculuğu ve tüketiciliği, bir-iki saat boyunca korkulu düşler görmeme sebep olan güçlü bir hap yutmak zorunda kalmama, yahut gün ortası uyuklamalarının gülünç rahatlatıcılığına razı olmama yol açıyor, tıpkı ötenaziye özlem duyan sefih bir moruk gibi; ama aklın, insanlığın, dehanın, geceleri bana ihanet etmesine alışabilmiş değilim. Ne kadar bitkin olursam olayım, bilincimden kopmak, bana anlatılmaz ölçüde rahatsız edici geliyor.