Michel de Montaigne'nin Denemeler adlı kitabından şöyle deniyor: Tabiatın insanlara en adilce dağıttığı nimet akıldır derler. Çünkü hiç kimse akıl payından şikayetçi değildir. Nasıl olsun? Aklını beğenmemesi için aklından ötesini görebilmesi lazım.
sen ruhuma cemre diye
damladıkan sonra
ben bu bedende neyleyim..
aşk da sen
hasret de sen
ben de sen...
ey gönlümün sol yarası.
aklıma koydum seni,
aklım almadı.
yüreğime bıraktım,
sana doymadı.
Mevlana