Selamunaleyküm
Henüz kitabı elime alır almaz kapaktaki şu cümleye vuruldum.
" Sancılı bir zihnin en verimli hasadı oluyor kelimeler."
Sonrasında Bismillahirrahmânirrahim deyip başladım kitabı okumaya ve daha birinci mektubun sonunda, mektuba karşılık vermek için bir çoşku uyandı içimde. Çok hoşuma gitti. Asırlar geçse de mektup yazmanın
“Bol kurşun yedim besmele’yle vuruldum
bilirse düşman bilir öyle kolay ölmezliğimi
bir mehmed kalktımsa ayağa bin mehmed oturdum.”
“yanardağlar kıskanır böyle ateş sönmezliğimi”
Kendi isminizi seçecek olsaydınız, hangi ismi seçerdiniz?
Neden okur insan?
Derdine derman bulmak için mi yoksa derdine dert katmak için mi?
Yarasını unutmak için mi yoksa eşeleyip daha da kanatmak için mi?
İnsan kendine bunu neden yapar!
Sokakta giderken bir insan görür ve "bir yerlerden tanıyorum" hissiyatına kapılırsınız. "Tanıyorum ama çıkaramadım." Eserdeki kahramanların öyle