ama bir kelime var, phil wrayson'ın bana öğrettiği bir kelime: weltschmerz. dünya olduğu haliyle, senin olması gerektiğini düşündüğün dünyayla hizaya girmediğinde hissettiğin bunalım.
Sayfa 321 - yıldızladım bu kelimeyi (keşke almanca olmasaydı)
Çıktığım yolculukta bana eşlik etmesi için seçtiğim Dünya Ağrısı aynı şehre yolumun ikinci kere düşmesiyle başka başka şehirler değiştirerek ama aynı yollarda son buldu. Son bulan çekilen Dünya Ağrısı değil ama, o dinmeyen bir ağrı.
Kitapta durup durup hep bu gerçeği çarpıyor işte insanın yüzüne hem de ne çarpmak, derindeyse ağrınız daha derin
Bir Weltschmerz, bir çağ bunalımı vardır ki bir neslin hastalığından başka bir şey değildir; bir diğeri de vardır ki her tür tarihî tecrübeden kurtulur ve gelecek zamanların tek sonucu olarak kendini dayatır. “Nedensiz bunalma”dır bu; “dünyanın sonu” melankolisidir. Her şey görünüm değiştirir, güneş bile; her şey eskir, mutsuzluk bile…