Dilara Arslan
@xdilararslanx
•İkizler ️
Bandırma
14 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
“İnsanın kaderini değiştiren güzelliği değil, güzelliğin arttırdığı beklentileridir. hayattan ve insanlardan ne kadar çok şey beklersek, hayal kırıklıklarımız da o kadar çok ve derin oluyor. güzellik bazen çok bencilleştiriyor insanları. bazen de başkalarını daha kolay küçümseyebiliyor güzel insanlar. ve bu büyük avantaj, böylece bir dezavantaja dönebiliyor ve mutluluğu adam yerine koymadıkları o çirkinler kadar bile tadamıyorlar...”
"Şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum." dedi. "bu eksiklik sana değil, bana ait...bende inanmak noksanmış... beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanmadığım için sana aşık olmadığı zannediyormuşum... bunu şimdi anlıyorum. demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar.... ama şimdi inanıyorum... sen beni inandırdın. seni seviyorum. deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum... seni istiyorum...içimde müthiş bir arzu var...”
"Bazen kendimi bir müddet için unuttuğum, bir insanda kendime yakın taraflar bulduğum oluyordu. fakat kafama, çıkmaz bir şekilde yerleşmiş olan o korkunç hüküm, derhal kendini gösteriyor: "unutma, unutma ki, o sana daha yakındı, buna rağmen böyle yaptı" diye beni hakikate davet ediyordu. herhangi bir kimsenin bana bir adıma kadar yaklaştığını görüp ümitlere düşsem, hemen kendimi topluyor: "hayır, hayır, o bana daha çok yaklaşmıştı, aramızda artık mesafe bile kalmamıştı; fakat işte sonu!" diyordum.
inanmamak, inanamamak; bunun ne kadar korkunç olduğunu her gün, her an hissediyordum."
Okur Takip Önerileri
Bir rüya görmüştüm cidden... Onu çok güzel sevmiştim.
Sayfa 50
Ona çok kızdım, sonra çok küfür ettim, sonra ondan nefret ettim, sonra intikam almak istedim, sonra üzüldüm, sonra yarım kaldım, sonra özledim... Ya sonra? Özcan Deniz’e bağladım yine ya! Ya sonra bi bok olmuyordu kardeşim, insan kendinden nefret ediyordu sadece.
Sayfa 42
Daha önce hiç bu kadar delirdiğimi düşünmemiştim. Resmen bir şey olmuştu beynime, kendimde değildim. Bütün gece boyunca durmadan ağladım ve aynı soruyu sordum kendime “neden?”
Sayfa 31
Onlar unutacak, ben hatırlamayacağım.
Sayfa 141
Caner o zamanlar kendisinin başkalarını sevdiği kadar onu sevemeyeceğini bilmiyordu başkalarının.
Sonra öğrendi.
Başkaları tek kalemde her şeyi silebildi. Başkaları hoşçakal bile demedi. Başkaları bir bir gitti. Gidebildi.
Hayret etti Caner.
Sayfa 97
Kalabalık
Kalabalık beni sahiden sıktı.
Ben ikide bir böyle oluyorum. Bazen bütün insanları boynuna sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinizin yüzünü görmek istemiyorum.
Sayfa 51
Ben erirken değişmeyişini izledim her şeyin.
Şimdi hepinizden ve her şeyinizden uzak...
Öğrendim.
İnsan en çok kendine düşmanmış, kendimle barış ilan ettim.
Sayfa 32
Eğer adalet diye bir şey yoksa bu dünya kötü bir şakadan ibaret demektir.
Sayfa 126
“Bir köpek aile hayatını yansıtır. Kasvetli bir ailede kıpır kıpır bir köpeğe ya da mutlu bir ailede bezgin bir köpeğe rastalaybilir miyiz? Havlayan insanların köpekleri de havlar, tehlikeli insanların köpekleri de tehlikeli olur. Ayrıca insanların değişken ruh halleri bile geçebilir köpeklere.”
Sayfa 51
Çalışan bir zihnin en büyük sorunlarından biri de her zaman başka alternatifler üretip durmasıdır.
Sayfa 43
Bense oyunu hakkını vererek oynarım. Ben hiç ağlamadığım için karşımdakinin gözyaşını da umursamam.
Sayfa 26
Ben gerçekleri ortaya çıkarabilsem de değiştiremiyorum onları.
Sayfa 12
Deli gibi sevdim! İçim titrerdi kaybetme korkusundan, kaybettim. O benim hayatımda belki babamdan bile mükemmel gördüğüm bir adamdı, onun gibi biriyle evlenecektim. Onun gibi seven aradım, onun gibi olanı aradım, herkeste onu aradım, bulamadım... Yıllarca kalbim sızladı adını her duyduğumda. Keşke dedim o olsaydı, olmadı. En çok birgün adını duyduğumda bir şey hissetmemekten korktum, o da oldu. Mükemmel sandığım insan koca bir hiçmiş. Keşke böyle bitmeseydin bende...
Sayfa 133
Sen kötü bir insansın. Benden önce de, benimle birlikteyken de, benden sonra da hep böyle kalacaksın ne yazık ki.
Sayfa 114
“Biz büyüdük ve kirlendi dünya!”
Sayfa 77
“Nokta konmuş, bitmiş en güzel hikayem..”
Sayfa 60
Hayal kurmayı da çok severdi, her gece hayallerinden bahsederdi. O bana hayallerinden bahsettikçe ben de kendimi onun hayallerinde bir yerlere yamamaya çalışırdım, meğer hayallerinin arasında ufak da olsa yerim yokmuş. Sonradan anladım. Ama buna zamanla da olsa alıştım, tıpkı ona alıştığım gibi. Keşke alışkanlıkları elde ettiğimiz gibi kolay bırakabilsek.
Sayfa 155
Sonra ikimiz de sustuk..
Sayfa 174
Sanırım hep onu bekliyor gibiydim.
Sayfa 157
Gözleyebileceğim bir yol bile yok şimdi..
Hiçbir şey bilmiyorum.
Hiçbir şey hissetmiyorum.
Ara sıra gözlerim doluyor,
Hepsi bu kadar.
...
Sayfa 119
Biliyorsun, benim aynam sendin, gözlerinin içine baktığımda kendimi gördüğümdün. O aynayı çok kırdım ben. Her kırdığımda daha da kendimi göremez oldum.
Sayfa 85
Bir de ansızın gitmeleri vardır, yersiz ve zamansız.. Geceyi veya sabahı beklemeden.. Fiziki olarak zarar vermemiş olsa da karşı tarafın duygularına yüzlerce bıçak darbesi takıp gitmiştir. İşte bu, gerçekten kusursuz cinayettir. Ve bu olay dünyanın hiçbir yerinde suç olarak geçmez.
Sayfa 71
Bu boş sayfaları beni bıraktığın günün anısına dolduracağım, içimdeki o koca boşluğu buraya yansıtacağım. Bıraktığın yara izlerini göstereceğim. Öldürmeyip hayatta bıraktığın zamanki kahpe merhametinden bahsedeceğim. Yakıp kül ettiğin enkazdan bahsedeceğim. İçimde oluşturduğun felaketin aynılarını yaşamanı dileyeceğim.
Sayfa 53
İyi geceler dileklerine rağmen, iyi geçmeyen gecelere kızgınım.
Sayfa 13