_Rüyamda bir kelebek olduğumu mu gördüm, yoksa şu an insan olduğumu düşleyen bir kelebek miyim, bilmiyorum. Chuang Tzu
_Mükemmel bir insanın zihni ayna gibidir. Hiçbir şeyi kavramaz ve hiçbir şeyi ummaz. Böylece mükemmel insan hayatın içinde hiçbir çaba harcamadan hareket eder.
******
_Kalpteki incelik sevgi yaratır; sözlerdeki incelik güven
_Her insan sapıktır ve birkaç istisna dışında, sevgili insan kardeşlerim beş para etmeyen değersiz varlıklardır. Tüm kalbimle buna inanırım. En sağlıklı insanlarda bile sapıklık eksik değildir ve bu normal süreçtir ki sapıklıklarını bastıranlar bunu nevrozla öderler. Nevroz, sapıklığın negatifidir. Normal sayılan kişi ise benim için anormaldir.
“Daha sonra yazacağım bu hisler içindeyken (cümleleri bile kurdum kafamda), yarı uykunun gecesinde belirsiz rüyalardaki manzaraları ve onları iyice belirsizleştiren, dışarıdaki yağmurun sesini algılıyorum. Boşluğun bilmeceleri bunlar, uçurumun titrek ışıkları, onlarla birlikte dinmek bilmeyen yağmurun şikâyeti, işitsel manzaranın bereketi de umarsızca sızıyor içeri. Bir umut mu yoksa? Kesinlikle değil. Yağmur, görünmez gökyüzünden hafif seslerle dökülüyor rüzgârla dağılan bir melankoli bu. Uyumaya devam ediyorum.”
Karanlığının şartlarında “katil bitkilerin yer altı kavgası”ıyla katılaşmış olan bitkiler âlemi, huzurun ve uyumun sembolü değildir. Tersine, tüm avlanıp yakalayıp yemenin, parçalarına ayırarak hırsla tüketmenin özünü teşkil etmektedir. Kırları, ormanlarda piknikleri unutun gitsin. Satir’in gözü neyi anlamamıza yarıyor biz ona bakalım. Toprağın karanlığındaki doğumlarına ve bu karanlıktan aldıkları desteğe sadık kalan bitkiler neymiş görelim:
Yiyip yutarlar yağmuru, rüzgârı;
Her şey güzeldir onlara: gece, ölüm;
Çürümeyle gelir besini gülün
Doymak bilmez çimenler derinlerinde sık ormanın;
Her an duyulur belirsiz çatırtısı şeylerin
Ezilirken bitkilerin dişleri arasında
Her yönüyle görülür engin kırlar beslenme ânında
Ağaç dönüştürür kendi atılımı için her şeyi;
Kum gerekli, kil ve kum taşı gerekli;
Sakız ağacına da lazım, pırnal meşesine de
Böğürtlene de lazım; ve toprak mutlu böylece
Bak şu ormana olağanüstü, nasıl da yiyor neşeyle.
Sayfa 80Kitabı okudu
