Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
Puslu Sözlük
İhsan Oktay Onar'ın bu muhteşem kitabında tek eksik olan bir sözlük. Bu kitap kelime dağarcığınızı geliştiriyor...
İhsan bey'in bu kadar kelimeyi nasıl öğrendiğini merak ediyorum doğrusu. Bir elimde kitap, Bir elimde tablet. Tableti sözlük olarak kullanıyorum. Şu an itibari ile 10 sayfalık bir sözlüğüm oldu. Bu sebeple bu kitabı bitirmek öyle
Ben sol düşünceleri olan bir insanım ama bu zamana kadar beni yürekli kadınlar arasında en çok etkileyeni Uygur Türkü Rabia Kadir oldu... Çektiği sıkıntılar ve şimdiki konumuna ulaşmak için çabaladığı şeyler doğrultusunda bir kadının nasıl ülkesi için bu kadar güçlü olduğunu en yalın şekilde hissettiğim kitap bu oldu diyebilirim... Çeşitli işlerde çalıştı... Ticari zekası kuvvetli idi... Çamaşırcılık, mağazacılık, deri işi derken şimdi en zengin insanlardan biri yine de kendisi de ister istemez rüşvet ve karaborsa olaylarına karışmıştır...
2 defa evlilik yapıyor ama Sıdık Razi ile olan aşk diyalogları bana o kadar masum ve naif geldi ki... Etkileyen kısımları da beni bu oldu... Her daim yanında duran bir eş ve yürekli bir kadın... O Uygurların annesi... 4 çocuğunu zulümden kurtaramamış, 11 evladı var... Şimdilerde Amerika da sırf Çin'e gıcıklık olsun diye vizesini çıkarmışlardır... Uygur kurultayı başkanıdır aynı zamanda...
Ben tüm siyaseti geride bırakıyor ve Rabia Kadir'in o kadın gücüne, yapabildiklerine, annelik için verdiği çabalara, yaşam tarzına hayranlıkla bakarak okudum kitabı... İlk başlarda kitap yoruyor insanı ama sonrasında olaylar açıldıkça insanın olaylara dalıp izleyesi müdahale edesi geliyor... Gayet karşısındaki insana anlatır gibi anlatan bir dili var... Kitabın sonunda da Rabia Kadir ve ailesinin fotoğrafları içermekte...
Okuyun okutun... Tarih bilmekten zarar gelmez...
Anayurt oteli; yalnızlık ve yabancılaşma(kişinin kendini hayattan ve insanlardan soyutlaması) konularını baskın bir şekilde aktarmaktadır.Zebercet isimli kahramanımız kendi dünyasında yaşıyor ve çeşitli psikolojik sorunlarıyla boğuşuyor.Bu boğuşma boyunca kim olduğu belli olmayan gecikmeli Ankara treniyle gelen isimsiz bir kadına aşık olması,Zebercet’ in cinselliği yaşayışı, yaptığı birçok şeyden sonra (cinayet,tecavüz gibi)vicdanıyla hesaplaşmasını, o zamanki devlet işlerinin durumunu(karakola isim listesi verdiğindeki sahne)tek tek okuyoruz. Tüm bunlara rağmen hala özgür kalması onu intihara sürüklüyor.
Roman, yalın bir Türkçe ile yazılmış bu yüzden okuyucuyu bunaltmıyor.Karakterlerin ve olayların betimlemeleri de bir o kadar dikkat çekici. Bazı sahneler sanki gözümün önünde yaşanıyormuş hissine kapıldım desem yalan olmaz(özellikle mahkeme sahnesi ve intihar anı).
Olay akışı ise birbiri ardına gelişiyor gibi gözükse de karakterin içsel monologuyla sapmalar gösteriyor. Bu da bana kişinin tüm hayattan ve çevresinden nasıl uzaklaştığını ve de insanın psikolojik bir sorunu olduğunda-mutsuz olduğu dünyadan ya da kişilerden uzaklaşmak istediğini -gösteriyor.
Yusuf Atılgan, Türk edebiyatında bu konuyu başarıyla işleyen yazarlardan.
Gogol-Palto , Spoiler içerir
Akakiy Akakiyeviç'in isminin verilmesinin bile onun öyle alalade sıradan biri olmasına işaret ettirildiği , dili yalın ve akıcı bir hikaye..
Kitabın ilk sayfasında bakanlık dairelerine ve oradaki hiyerarşik yapıya bir eleştiri olduğunu görüyor ve kitabın sonunda bu konunun buraya tekrar bağlandığını anlıyorsunuz.
Her gün aynı hayatı bir bumerang
176 syf.
10/10 puan verdi
"Alo, alo? Duyuyor musun?"
"Duyuyorum."
"Neyin sesi bu?"
"Yağan karın?"
"Hayır. "
"Büyüyen çiçeğin?"
"Hayır. "
Bu; açlığın, aşağılanmanın, zorbalığın, dayağın, kirin, bitin, kömür isinin, hatta ölümün sesi.
Yer Zonguldak. Ikinci Dünya Savaşı yılları. Insanların belini büken
Kardeşimin Hikayesi
temeli insan duyguları en çokta unutmak üzerine kurulmuş bir roman. yok sayılan şeyler acı vermez.
geçmiş silinmez ve geçmişi araştırmak insana acı verir.
"mutlu olabilmenin tek şartı unutmayı başarabilmekti."
"... hafızasız yaşamak ve mutlu olmak mümkündür ama hiçbir şeyi unutmadan yaşamak imkansızdır."
unutabildiğimiz kadar mutluyuz. Ve insan her şeyi unutarak yaşayabilir ama her şeyi hatırlayarak yaşayamaz.
Genel olarak kitaba gelecek olursak kitap ne polisiye, ne psikolojik. Sizden ne katili tahmin etmeniz ne de Ahmet/Mehmet'i anlamanız bekleniyor. Sizde gazeteci kız gibi kendinizi hikâyeyi merak ederken buluyorsunuz kendinizi.
Zülfü Livaneli bu kitabında da bilindik anlatım tarzının dışına çıkmamış. Anlatım sade, yalın açık ve akıcı. Buna rağmen oldukça fazla anlatım bozukluğu var. Yer yer mantık hatası da var. Mesela Ahmet karakola gittiğinde kimliğinin sahte olduğunun orada anlaşılmaması vb. Konu da aslında çok çarpıcı değil. Sürekli acaba ne olacak merakıyla okudum. Arzu cinayetiyle bitecek, katil ahmet çıkacak derken Zülfü Livaneli öyle bir ters köşe yapmış ki, okuyucuya kolay kolay tahmin edemeyeceği bir son hazırlamış.
Benim de kitap hakkında tüm fikrimi değiştiren son sayfalardı. Özellikle katilin adını veren şifre, sonunu öğrendikten sonra aslında her şeyi başından beri anlattığı ama farkına varmadığını hissediyidor insan.
Zülfü Livaneli'nin Serenad ve huzursuzlukran sonraki en iyi romanı diyebilirim. Mutlaka okunmalı. Ayrıca kitabın çıkış noktası olan insanın duyguları olmasaysı nasıl olurdu fikrini kitapta görmek oldukça ilgi çekici olmuş.
221 syf.
·
Puan vermedi
İçel'in Toroslarının eteğindeki Arslanköy'ünde 1936 yılında, ilgisiz, şefkatsiz ve sevgisiz bir ailenin evladı olarak dünyaya gelir Behzat Ay. Çocukların iş gücü olarak kabul edildiği bir ortamda, köy hayatının sillesini yiyenler kervanına katılır. Dönemindeki birçok emsali gibi çocukluğunu yaşayamaz, bilemez hatta çocuk bile olamaz hiç! Çok dayak
190 syf.
8/10 puan verdi
"Zehri kim verdi ?" yada orijinal adıyla "Öldürmek kolaydır" klasik bir polisiye romanı. Kitap eski bir polis memurunun rastgele bir şekilde yaşlı bir kadın ile karşılaşmasıyla başlıyor. Kadın ona kendi hikayesini anlatıp, kendi köyünde bir katil olduğunu da belirtiyor. Bu katilin kim olduğunu (nedense katil hariç herkesin adını da veriyor kadın. Eğer bu noktada katilinde kim olduğunu söyleseymiş sanırım bu hikaye hiç başlamadan bitermiş.) ve bir sonraki kurbanının kim olduğunu bildiğini söyleyip karakola gittiğini belirtiyor. Baş karakterimiz kadının hikayesine inanmıyor taki gazetede sırasıyla kadının ve kadının adını verdiği sonraki kurbanın ölüm ilanlarını görene kadar. O zaman kadının en başından haklı olduğuna inanarak bu olayı incelemeye başlıyor. Zehri kim verdi? yada orijinaldeki adıyla "Öldürmek Kolaydır" insanların çok kolay öldürülebileceğini ve katillerinde hiç şüphe uyandırmayacak insanlar olabileceğini gösteren bir kitap. Son anda ters köşe yapmasıyla birlikte sanıyorum ki katili hikayenin en başından tahmin edebilen kişi yoktur.
Oldukça eğlenceli olan, akıcı ve yalın anlatıma sahip bu romanı bütün polisiye sevenlere tavsiye edebilirim.
uzayda piknik
"Herkes mutlu olsun, bedavaya, ve hiç kimse incinerek gitmesin!"
Uzaylıların dünyaya yaptığı bu ziyaret bir piknikten mi ibaret? Yoksa arkasında insan aklının alamayacağı bir gizem mi yatıyor?
Dünya dışı bir uygarlıktan gelen bir takım canlıların dünyanın 6 farklı köşesinde piknik yapar gibi bir an konaklayıp
