Açım. Söyleyen benim: açım, ama duyulan ben değilim. Sözümün bu iki anı arasında ortadan kayboldum. Bunu söze döker dökmez, benden geriye sadece aç olan adam kaldı ve bu adam herkese aittir, çünkü sözcükler herkese aittir. Ben artık sadece söylemimim, o andaki tanımımım, fiili belirlenimimim. Bunlarla beraber, anonimin düzenine girdim; yani evrenselin yoluna.
Sayfa 82Kitabı okudu
İnsanlar vedalaşırken genellikle olayın sürekliliğini inkar eden sözler dile getirmeyi severler. Birbirlerinden ayrılırken ‘Auf Wiedersehen’, yani tekrar görüşene kadar, derler. Yeni bir araya gelme planları yapmakta çok aceleci davranırlar, ama bunu unutmakta daha acelecidirler. Ben bu tür insanlardan değilim. Gerçeği söylemeyi tercih ederim ki gerçek de büyük bir ihtimalle bir daha karşılaşmayacak olduğumuzdur.
Bu kesinlikle ben değilim. Yani kimse ile savaşmadigima göre kendimle barışığım.
Size tıp camiasından bir fıkra iletmek isterim. Çok severim, umarım daha önce duymamışsınızdır.
youtu.be/fc7ZeyOT-AI
Geçen gün şahit olduğum bir olayı anlatayım mı?
Birkaç arkadaş kaldırımda yürüyoruz, önümüzde de gözleri görmeyen elinde değnek engelli bir ablamız yürüyor.
Elindeki değnek önündeki beton direğe çarpınca, zannedersem yolun bittiğini ya da yön değiştirdiğini zannetti, kendisini caddenin ortasına attı.
O anda aniden hızla gelen bir otobüs çarptı çarpacak, gözlerimi panikle kıstım Allah dedim tamam gitti..
Bir anda onu bir şey tuttu ve kaldırıma geri fırlattı. Olay o kadar ani oldu ki dengesini sağlayamadı kendisi de kaldırımda yere düştü.
Hemen koşa koşa yanına vardık, kendisinin hiçbir şeyden haberi yok diyor ki, "bu kadar kaba davranılır mı ya, insan biraz nazik olur"
Neyse ayağa kaldırdık üstünü başını temizledik değneğini eline verdik yoluna devam etti..
Biz de şaşkınlıkla birbirimize bakıyoruz.
Çünkü sonuçta ben kör değilim yani, orada biz üç arkadaş ve o abladan başka hiç kimse yoktu.
Arkadaşlara diyorum ki "Benim gördüğümü sizde gördünüz mü?"
Onlar da şaşkınlıkla birbirlerine ve bana soruyor, "Benim gördüğümü siz de gördünüz mü' diye..
Orada ne döndüğünü üçümüzde hiçbir zaman çözemedik.
Bekaret uzerine
Gecen sene bir kadinla konusuyordum. Sen şoyle bir kadinsin gibi bir soz cikmisti agzimdan.Normal mubabbet arasinda soylenen bir soz. O da bana dedi ki : Ben kadin degilim kizim.
O zaman uzerinde pek dusunmemistim. Simdi dusunuyorum da demek ki bu kadin icin bekaret cok onemli bir kavram. Yani bakire olmayan evlenmemis birini asagida goruyor. Kadinlar aslinda bu konuda bindigi dali kesiyor. Yani sadece erkek tarafindan gelen bir konu degil bu.
Konuyu daha da derin dusunununce , baska acilardan bakmaya calisinca şu geldi aklima. Bu bekareti neden bu kadar onemsiyorsunuz diye haykiran kadinlarin hepsi bakire olmayan kadinlar mi o zaman !? Yani bu demek oluyor ki. Onlar da bekareti onemsiyordu ve artik olmadigi icin onemsenmemesini istiyor anlamina gelmez mi !
Bu cok hayvani bir davranistir benim gozumde. Asiri bencilce. Eger yanlis dusundugumu dusunuyorsaniz. Bakire olup bekaret onemli degildir diyenler ve bakire olmayip bekaret onemli bir kavramdir diyen insanlari gormek gerek etrafta. Elbet boyle insanlar hic cikmaz demem. Ama insanlar kendi gibi olmayanlari savunmaz. Bu doganin kanunun. Bunu yapabilmek icin insan olmak gerekir !
“Ben herhangi bir tarikatın sözcüsü değilim. Yani ilan edecek hazır bir formülüm yok. Derslerimde de, konuşmalarımda da tekrarladığım ve darağacına kadar tekrarlayacağım tek hakikat: her düşünceye saygı.”
