Yanım da kimseyi göremiyorum. Karanlıktan sanırım. Yok yok elektrikler de gitmiş olamaz.En azından öyle hissediyorum.Ama her yer karanlık geliyor bana.O zaman herkes uykuları ile ilgileniyor.Zaten etrafta çok sessiz.Hatta fazla sessiz.Korkuyorum.Pek korkmam aslında.Korku filmleri hariç nadiren oluşur bu his bende.Zaten korku filmlerinin de sonunu hiç izlemedim.Sonuna kadar izlemek istemediğimdendir belki de.Her neyse.Ben de gece yaşamayı severim.Farkındalıktır bana göre gece bilinçli olarak nefes almak.
Güneşin doğuş anına kadar yatağıma uzanmam.Ve o zamana kadar defterime karalarım bir şeyler.Kahve de yaparım kendime.Güzel olur yani.Tavsiye eder miyim bilmem.Ve artık yalnız kalmayı yeğliyorum her zaman.Sıkıldım insanlardan.Ve bana hepsi birer lunapark gibi geliyor artık.Çocukken severdim lunaparkı da.Büyüdüm.Sevemez oldum.Daha önemli işlerim olduğunu anladım sonradan.Ve şuan hayatım da gidenlere inat,ben de lunaparka gidiyorum.Belki orada karşılaşırız diye.
GECELER BENİM,GÜNDÜZLER SİZİN OLSUN.
SİZE BİR KAHVE DE BORCUM OLSUN.
SALİH SARIKAYA/VEDA SOKAĞI
Üzerinde ”EN GÜZELE” yazılı, altından bir elmayı, şölenin yapıldığı salonun ortasına bırakıverdi. Doğal olarak bütün tanrıçalar, bu elmaya sahip olmak istediklerinden uzun tartışmalar oldu. Sonunda üç büyük tanrıça dışında diğerleri çekildiler. Ama kudret tanrıçası Hera, zekâ tanrıçası Palas Athena ve Aşk tanrıçası Afrodit elmaya sahip olmakta
Acı Hikaye
Kaçırılan bir çocuğa dair
...
Genç kadınların ısrarı üzerine hâkim bey kibarca öksürüp
sandalyesinde biraz doğruluyor. Herkes ağzına bakarken,
“Sizleri meşgul etmekten çekiniyorum gerçekten” diyerek
yan çizme eğilimini belli edince karısının,
“Hadi ama uzatma, herkes dinlemek istiyor” demesi üzerine tane tane,
güzel bir Türkçeyle
Sayfa 163 - Kaçırılan bir çocuğa dairKitabı okudu
Bu güzel metaforların şifresini kendi başına çöz; derinlemesine düşün onlar hakkında.
Bu yüzden hikayeler üzerinden konuşuyorum. Onlar üzerinden hiç kimse konuşmamıştı. Niçin ben bu küçük hikayeler üzerinden konuşuyorum? -sadece nasıl düşüneceğine dair sana birkaç ipucu vermek için. Bunlar bu hikayeler üzerine yapılan yorumlar değiller; ben bir
9. BÖLÜM
SONSUZ SABIR
Bir zamanlar cennet meyvesini işitmiş olan bir kadın vardı. Ona tamah etti.
Adına Sabar diyeceğimiz bir dervişe sordu, “Bu meyveyi nasıl bulabilirim ki böylece mevcut bilgiye erebileyim? “Sana verebileceğim en iyi tavsiye benimle çalışman olur,” dedi derviş. “Fakat böyle yapmazsan, kararlı bir şekilde ve bazen yerinde
Aziz Ayyaş
1934 yılı. Bir bahar akşamı.
Yaşını başını almış bir beyefendi, Seine’in üzerindeki köprülerden
birinin taş basamaklarından aşağıya, kıyıya doğru iniyordu.
Burada, tüm dünyanın da bildiği üzere – yeri gelmişken, bir kez daha
insanları yoklayalalım- Paris’in evsizleri yatar.
Ya da şöyle diyelim: Konaklar.
Bu evsizlerden biri; hani
Dante KitapKitabı okuyacak
