Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
224 syf.
8/10 puan verdi
Okuyalı biraz zaman geçmiş olsa da bir anda üzerine (aslında Dragomiloff üzerine) bir şeyler yazmak istediğim için ilk bulduğum boş vakitte yazıyorum bu incelemeyi. Kitabın kurgusunu aşırı derecede ilgi çekici, çok farklı, tüm kalıpları yıkan bir şey olmadığını düşünüyor olmama karşın (ana karakterimizin düşmanının kızına aşık olması daha önce hiç
Roman Olmayan Roman
"Fahim Bey ve Biz" her ne kadar roman türünde gösterilse de bu doğru bir tanım değildir. Öyle ki eserin sonlarına doğru anlatıcının -ya da yazarın mı demeliyim bilemiyorum çünkü yazarı anlatıcıdan ayıramıyoruz- adeta denemeleriyle karşılaşıyoruz. Bu denemeleri okurken "Noldu, nasıl geldik buralara?" demekten alıkoyamadım
“Çünkü özgürlüğün yegane anahtarı insanın düşünebilmesiydi.”
M.S 370 yılında İskenderiye’de doğmuş filozof ve matematikçi. Bir kadın olduğu için, daha doğrusu düşünen, akıl yürüten ve fikirlerini ifade eden bir kadın olduğu için otorite ve halk tarafından haliyle dışlanmış. Fakat inandığı doğrulardan bir an bile vazgeçmemiş Hypatia. Kendini Platon’un öğrencisi kabul etmiş. Akıl yürütmeyi, sorgulamayı ve en önemlisi bunları ifade etme cesaretini kendinde inşa etmeyi öğütlemiş. Elbette cesur bir çok düşünür gibi ölümle cezalandırılmış. İskenderiye kütüphanelerinden olabildiğince yararlanabilmiş şanssız(!) insanlardan Hypatia. Öyle ya; aydınlanmanın cezasının ölüm olduğu bir çağda ne denilebilir başka. Tabi ölüme hangi anlamı yüklediğinize göre değişir. Dünyadaki fiziksel varlığının toprağa karışması mı yoksa buna rağmen fikirlerinin çağları aşması mı? İkincisi sanırım çok da ölüm sayılmaz. Parçalara ayrılıp yakılan bedeninin fiziksel varlığı toprağa bile karışamamıştı Hypatia’nın, yakılıp bir duman gibi gökyüzüne dağılmıştı. Belki de böyle korumuştu varlığını. Toprağın altında çürümedi fikirleri, bir duman gibi özgürleşti ölümsüzleşti ölümünden sonra.
O zaman cümleyi düzeltiyorum; ölümünün yürek yakıcılığına rağmen Hypatia, İskenderiye kütüphanesinden olabildiğince yararlanabilmiş şanslı insanlardandı.
Çok güzel bir ilham kaynağı, herşeyden çok o çağda kendini ifade edebilmiş bir kadın olarak
İyi ki tanıştık Hypatia.
Yanlış da Olsa Düşünmek Hiç Düşünmemekten Daha İyidir - HypatiaTuğba Sarıünal · Destek Yayınları · 20201,852 okunma
Bu kitap, ilk çıktığı zamanlarda gözüme çarpmıştı ama esas ilgimi çekmesi çok hoş bir fanartına denk gelmemle oldu. O fanart sayesinde kitaba bir anda yükseldim ve tatlı mı tatlı bir gençlik aşkı okuyacağım hissine kapılıverdim. Kötüler kötüsü Bay Yanlış Numara'nın da bu yazarın kitabı olduğunu fark etmek tadımı biraz kaçırdı ama yine de umutluydum ya. Sonuç: Doktorlar'daki Ela gibi yarı yolda kaldım.
Bana göre kitabı baltalayan, yazarın önemli meseleleri geçiştirip gereksiz meseleleri uzatması ve yaşanan olayların altını dolduramamasıydı. Mesela yazar düşmandan aşka temasını işliyor olmasına rağmen Liz ile Wes'in niye düşman olduğuna dair makul bir sebep yazmamış. Yahut Wes ile ilgili durumun (ta finalde ortaya çıkan hani) detayına girmemiş ve bu durum ortaya çıktıktan sonra bizimkilerin neler yaptığından da hemen hemen hiç bahsetmemiş. Hep geçiştirmiş buraları. Bitmek bilmeyen yanlış anlamalar ve lüzumsuz olaylarla kitabı doldurmak varken esas çiftin duygularını ve ilişki gelişimini yazmakla niye uğraşsın tabii! Amaan, ben de!
Kitapta hoşuma giden sahneler de oldu bu arada. Ama ehil bir yazarın elinden çıkmadığı için genel olarak baktığımda vasat buldum Filmlerden Daha Güzel'i. Yazarın yeni çıkan kitabı Sil Baştan ilgimi çektiği için onu da okumayı düşünüyorum ama yıldızımız yine barışmazsa bir daha herhangi bir kitabını okumayacağım.
Çocuk, anne babasının insafına bırakılmamalı!
Biz büyükler zannederiz ki hayata dair her şeyi en iyi en doğru biz biliriz. Her adımımız doğrudur ve çocuklarımız için aldığımız her karar isabetlidir. Acaba bir günlüğüne bir çocuğun gözleri ile bakabilseydik hayata ya da yüreğimizin derinliklerine sakladığımız çocuğa tekrar ulaşabilseydik yine böyle düşünmeye devam edebilir miydik?
Davranışlarını yanlış bulduğumuz eleştirdiğimiz çocuklar insanlar acaba yüreğine dokunmadığımız görmezden geldiğimiz için bu duruma gelmiş olabilirler mi? Hayata karşı aldıkları bu tavır, bizlerin onlara öğretileri olabilir mi?
Bir çocuğun hayattaki en büyük gereksinimi yemek içmek ya da oynamak mıdır? Yoksa önce ailelerinden sonra da etrafındaki diğer insanlardan görecekleri karşılıksız ve katışıksız sevgi midir? Sadece kendi için ve kendisi olduğu için var olan bir sevgi..
Değerli olmadığını düşündüğü için önce susan sonra da görünmez olmaya çalışan bir dünya çocuk var etrafımızda.
Kitabı okuyunca bir çocuğun gözleri ile baktım kendime. Bundan böyle gördüğüm her çocuğun gözlerine bakmaya, kulağına çok da değerli olduğunu fısıldamaya söz verdim.
Okuyun… Mutlaka!
136 syf.
·
Puan vermedi
kişisel geliştim
Eşref-i Mahlukat’tan Esfel-i Safilin’e uzanan geniş yelpazede her insan bir yer bulur kendine. Kimi Allah’ın halifesi olma iddiasındayken kimi de maymunun halifesi olduğuna inanır. İşler hiçbir zaman, milyonlarca yıllık tarihin bizi getirip kıyısına bıraktığı bu çağda olduğu kadar karışık olmamıştır sanırım. Modernliğin konforu ilkelliğin huzuruna
