"Nathaniel iki yaşındayken kolunu kırdığında, kemikler düzeltilip kolu alçıya alınırken acil serviste yanında durmuştum. Çok cesurdu -ne ağladı ne de bağırdı- ama boşta olan eliyle elimi öyle sıkı tutmuştu ki, tırnakları avucumda yarım ay şeklinde izler bırakmıştı. O dakikalar boyunca oğlumun canı öyle yanacağına kolumu, kalbimi, hatta kendimi memnuniyetle kıracağımı düşünmüştüm."
"Yabancıların sorunlarıyla her gün yüz yüze gelirsem kendi hayatımda sorun olmayacağına inanırdım. Şiddet hayatının sürekli bir parçası olunca insan gaddarlığı kanıksıyor. Gözünüzü kırpmadan kana bakabiliyor, tecavüz sözcüğünü hiç çekinmeden kullanabiliyorsunuz. Ne var ki, bir süre sonra bu koruma kalkanının plastikten olduğu ortaya çıkıyor. Kâbusu kendi uykunuzda görünce tüm gardların düştüğüne tanık oluyorsunuz."
"Şartlar ne olursa olsun, karşı kıyıda umudun silik siluetini gördüğünüz sürece vazgeçmezsiniz."
"Dışarıdan bakınca kusursuz görünen bir şey içinde ne olduğunu gizliyor olabilir."
"Görünüşe bakılırsa hayat devam ediyor. Sırf bir felaketle burun buruna geldiğiniz için sizi ayrıntılardan koruyacak evrensel bir kural yok. Çöp kutuları hâlâ dolup taşabiliyor, faturalar postayla gelebiliyor, tele-pazarlamacılar akşam yemeğinizi bölebiliyor."
"Ayırt edici özellikler?" diye soruyor. Doğum lekelerini, benleri, dövmeleri kastediyor. 'Yara izim var,' diye düşünüyorum, 'Kalbimin tam üzerinde.'
"İnsanlar arasındaki ilişkiler bazen öyle kolay düğümleniyor ki, o düğümleri çözebilme becerisine sahip birine ihtiyaç duyuluyor. Ama bazen bir düğümden kurtulmanın tek yolu, o düğümü kesip atmak ve yeni baştan başlamak oluyor."
"Günah mürekkep gibi; insanın içine işliyor, rengini değiştiriyor, eskisinden farklı biri yapıyor. Lekesini çıkarmak imkânsız. Ne kadar uğraşırsanız uğraşın, kendinizi geri alamıyorsunuz."
"Yeni bir acıya sebep olacaksa, mevcut bir acıyı dindirmek doğru mudur?"
"Yüreğin lime lime olurken yine de yaşamaya devam edebiliyorsun. Kanın yine vücudunda dolaşıyor, nefes alıp veriyorsun, sinir hücrelerin işlevlerini yerine getiriyor. Eksik olan şeyse duygu; seslerde ve hareketlerdeki merak uyandırıcı dinginlik. Bu farkedildiği halde öyle derin bir boşluk yaratıyor ki, ucu bucağı yokmuş gibi görünüyor."
"Sözcükler bir kez dudaklarımızın arasından çıktı mı onları bir daha geri almak, olacakları geri sarmak mümkün olmayacak."
"Yenilmez olduğumuzu, hayatın keskin virajlarından son hızla dönüp hiçbir yere çarpmadan yola devam edebileceğimizi düşünecek kadar satmışız."
"Hayır. Sen yapboz oyununun eksik parçası olmayı yeğliyorsun. Tasını tarağını topluyorsun. Şansını hiç denemiyor, hiçbir işe hiçbir umut bağlamıyorsun."
Sayfa 34Kitabı okudu
yapboz
''Belki de herkes yapbozun küçük bir parçasını temsil ediyor. Hayat dediğimiz bu deneyimi yaratmak için hepimiz bir araya geliyoruz. Hiçbirimiz rolümüzün ne olduğunu yada bütünün nasıl ortaya çıktığını bilemeyiz. Gördüğümüz mucizeler sadece buzdağının tepesi belkide. Ve korkunç şeyler sonucu ortaya çıkan lütufları fark edemiyor olabiliriz.''
Sayfa 200Kitabı okudu
yapboz
''Herkesin, her şeyin, bu hayatta bir amacı var. Sen,ben,bu küçük gündüzsefası.Hepimiz birbirimize bağlıyız.'' Jimmy dikkatle elimdeki çiçeğe baktı. ''bizi görevimiz, yapbozun parçalarının birbirine uymadığını hissettiğimiz anlarda bile bunu unutmamak ve her şeyin nasıl bir arada yürüdüğünü fark etmektir.''
Sayfa 303Kitabı okudu
