Meslektaşını yadırgayan gözlerle süzdü Esra
"Sanki savaşı savunur gibisin."
"Hayır! Kesinlikle hayır, ben savaşı savunmuyorum. İnsan denen yaratığı anlatmaya çalışıyorum."
“İnsan mı?” diye duraksadı Esra. “Ama savaşların nedeni, devletlerin, ülkelerin, sınıfların çıkarlarıdır. Bunun için sıradan insanı suçlamak ne kadar doğru?”
"İlk söylediğinde haklısın. Savaşlar sınıfların, devletlerin çıkarları için yapılmıştır ve yapılmaktadır. Ama sonuçta süngüyü saplayan, tetiği çeken, bombayı atan, tankı kullanan sıradan insanlardır. Yani üniforma giymiş halktır. Bugüne kadar çok az asker buna karşı durmuştur. Savaşan iki ordunun askerlerinin birleşip, “Artık yeter, biz savaşmak istemiyoruz,' deyip, silahlarını attıkları kaç olay vardır tarihte? Oysa öldürmekten zevk alan, bunu meslek haline getiren insanların yer aldığı binlerce örnek gösterebilirim sana.”
"İyi de," diye itiraz etti Esra, “silahlarını bırakırlarsa suç işlemiş olurlar. Belki de vatan haini diye kurşuna dizilirler."
“Savaşta zaten ölmeyecekler mi? Daha doğru bir amaç uğruna, barış için ölmeleri daha anlamlı olmaz mıydı?”
“Bu bir bilinçlenme sorunu,” dedi kaçacak yeri kalmayan Esra. “Güçlü bir barış kültürü oluşursa..."
“Anlatmak istediğim de bu. Barış insanın içinden gelmiyor. İnsan, öldürmek için gösterdiği çabayı, özveriyi, öldürmemek için göstermiyor. Barışı sağlamak için dışarıdan bir bilinç akışı gerek.”
_30 orospunun sıçarak ve işeyerek doldurduğu bir küvetin içinde yüzerek ve leziz bokları yiyerek boşalıyordu.
_Kendi kızını becerirken karısı ve sonra karısını becerirken de kızı onları zevkle kırbaçlıyordu. Daha sonra kızını ve karısını genelevde sattı. İşte, bir kadın ve kızı kotu yola duşurmenin guzel bir yolu. Bu fahişeler başka şey icin mi
Hiç kitabın içinde kendinizi sıkışmış hissettiniz mi? Bu kitabın bende yaratığı his tam da bu oldu , bazı “an”larda sıkışıp kalma hissi ancak bu kadar coşkulu anlatılırdı. Şiddetle tavsiye edilir.
