Liderliğe Yolculuk
Bu kitabi okurken;
Sinirlarinizin ötesine uzanacak gücünüzün oldugunu;
Yolculuk boyunca kendinize yeni bir yol haritasi çizmeyi;
Içinizde sakli bulunan kaynaklarin kapisini açmayi;
Içinizin derinliklerinden gelen sese kulak vermeyi;
Düstügünüz yerden tekrar ayaga kalkmayi;
Içinizde bulundugunuz rahatlik bölgesini terk etmeyi;
Vasiflarinizdan güç alarak kendinizi kesfetmeyi;
Hayal gücünüzle geleceginizi sekillendirmeyi;
Yolu olmayan yere yeni bir yol açmayi;
Tüm kapilar yüzünüze kapandiginda yeni bir kapi açmayi;
Her seye ragmen gelecege büyük bir umutla bakmayi;
Duvar gibi görünen engelleri siçrama tahtasina çevirmeyi;
Yasamin gizini çözebilmek için düs gücünüzün sinirlarini zorlamayi;
Düsünce biçiminizi degistirerek güçlükleri yeni bir bakis açisiyla degerlendirmeyi;
Oldugunuz yerden olmak istediginiz yere gelmek ve düslerinizi gerçeklestirmek için eyleme yönelik adimlar atmayi; ögreneceksiniz...
liderliğe yolculuk/NİYAZİ ALTILAR
Bu kitabı okurken;
* Sınırlarınızın ötesine uzanacak gücünüzün olduğunu;
* Yolculuk boyunca kendinize yeni bir yol haritası çizmeyi;
* İçinizde saklı bulunan kaynakların kapısını açmayı;
* İçinizin derinliklerinden gelen sese kulak vermeyi;
* Düştüğünüz yerden tekrar ayağa kalkmayı;
* İçinizde bulunduğunuz rahatlık bölgesini terk etmeyi;
* Vasıflarınızdan güç alarak kendinizi keşfetmeyi;
* Hayal gücünüzle geleceğinizi şekillendirmeyi;
* Yolu olmayan yere yeni bir yol açmayı;
* Tüm kapılar yüzünüze kapandığında yeni bir kapı açmayı;
* Her şeye rağmen geleceğe büyük bir umutla bakmayı;
* Duvar gibi görünen engelleri sıçrama tahtasına çevirmeyi;
* Yaşamın gizini çözebilmek için düş gücünüzün sınırlarını zorlamayı;
* Düşünce biçiminizi değiştirerek güçlükleri yeni bir bakış açısıyla değerlendirmeyi;
* Olduğunuz yerden olmak istediğiniz yere gelmek ve düşlerinizi gerçekleştirmek için eyleme yönelik adımlar atmayı; öğreneceksiniz
“Ağır baskı altında eğitilen, hayli sert bir eğitim gören çocukları da yine toplumdan soyutlanma tehlikesi bekler. Bunlar da ikide bir, dört bir yandan çıkıp gelen tatsız yaşantılarla karşılaşır, yaşamı olumlu bir ışık altında göremezler. Ya tüm güçlükleri boynu bükük sineye çekmek zorunda olan kimseler, ya da düşman bir çevreye saldırı için hep hazırda bekleyen savaşçılar gibi görürler kendilerini. Yaşamı ve yaşamın karşılarına çıkardığı ödevleri pek büyük güçlükler bilirler. Dolayısıyla, böyle bir çocuğun aklı fikri kendi dünyasının sınırlarını korumadadır; bir kayba uğramamaya, çevresini sürekli bir güvensizlikle göz altında tutmaya dikkat eder. Aşırı bir sakınmanın baskısı altında geliştireceği eğilimle büyük güçlük ve tehlikelerin kokusunu önceden almaya çalışır, düşüncesizce davranıp herhangi bir yenilgiye uğramaktan sakınır kendini. Bu çocukların hepsinde ortak olan bir diğer karakteristik özellik, aynı zamanda toplumsal duygularının sağlıklı gelişemediğini gösteren bir diğer belirti de, başkalarından çok kendilerini düşünmeleridir. Bu da, ilgili çocukların gelişim çizgisini tümüyle gözlerimizin önüne serer. Söz konusu çocuklar büyüdüklerinde kötümser bir dünya görüşü edinir, yanlış yaşam modellerinden yakalarını kurtaramadıkları sürece hayattan bir türlü zevk alamazlar.”
Varışımdan yirmi bir saat sonra Viyana’dan uzaklaşırken, geniş trafik yollarının kavşaklarında gazete satan uzak ve yoksul ülkelerin kara insanları, gene acıya boğuyor beni. Yaşamlarının, sorunlarının güçlükleri, onları Orta Avrupa’ya sürükleyen yoksulluk karşısında hak edilmemiş mutluluklara, rahatlıklara duyulan öfke. Çelişkiler o denli iç içe ki, ne gitmekle, ne de kalmakla çözümleniyor. Giderek büyüyor. Öfkenin derin boyutlarında, huzursuzlukların acılarında.
Guclukler onunde gerilemenin en belirgin disavurumu intihar olayidir. Intiharla, yasamin guclukleri karsisinda pes edildigi aciga vurulur, durumu duzeltmek icin elden hicbir sey gelmedigi inanci dile getirilir. Intiharin her zaman bir suclama, bir oc alma anlamina geldigini dusunduk mu, bu eylemin temelinde bir ustunluk caba ve egiliminin yattigini anlayabiliriz. Canina kiyan herkesin, olumunden sorumlu tutmak istedigi biri vardir.
Ana babaların sevinçleri de üzüntüleriyle korkuları da gizli kalır; sevinçlerinden söz edemezler, ötekilerden de söz etmek istemezler. Çocuklarla yaşamın güçlükleri tatlı, mutsuzlukları ise daha acı görünür; çocuklar yaşam kaygılarımızı arttırırlar, ama ölüm tasamızı azaltırlar. Üreme yoluyla soyumuzu sürdürmek bütün canlılarla ortak özelliğimizdir; ama ünle anılmak, değerli bir kişilik göstermek, yüce işler başarmak yalnız insanlara özgüdür. Kuşkusuz en soylu işlerle kurumlar, bedenlerinin bir benzerini yaratamadıkları için yeryüzünde ruhlarıyla bir iz bırakmayı denemiş çocuksuz kimselerin yapıtıdır; öyleyse, çocuğu olmayanlar, bizden sonra gelecekleri daha çok düşünüyorlar. Bir hanedan kuran kimseler çocuklarına çok gevşek davranırlar, çünkü çocukların gelecekte yalnız soylarını değil görevlerini de sürdüreceğini düşünür, onları hem çocukları hem de yapıtları olarak görürler.
Avrupa insanı geçmişte “demokrat” oldu, “liberal” oldu, “mutlakiyetçi” oldu, “feodal” oldu, ama artık değil. Bu acaba artık kesinlikle bunların hiçbiri değil mi demek oluyor? Elbette ki hayır. Avrupa insanı hâlâ bu şeylerin hepsi olmayı sürdürüyor, evet, ama “olmuş olmak” biçiminde. Eğer o deneyimleri yaşamış olmasa, onları geride bırakmış olmasa, olmuş olmak denen o özel biçimiyle hâlâ öyle olmasa, bugünkü siyasal yaşamın güçlükleri karşısında o tutumlardan birini denemekten medet umabilirdi. Ama “bir şeyi olmuş olmak” o şeyi bir kez daha olmayı kendiliğinden önleyen güçtür.
Hayat arkadaşlığı yapacak kişilerin eşit haklara sahip olması gerekir ancak o zaman önlerine çıkacak güçlükleri yenebilecek güce kavuşurlar.
Sayfa 308
"Yaşamın karşımıza çıkardığı güçlükleri bize verilmemesi gereken haksız cezalar olarak göreceğimize,terslikleri, üzüntüleri yenmekle daha da güçleneceğimizi düşünmek de inanç ve gözüpeklik ister. "
Sayfa 120Kitabı okudu
