"Senden korkuyorum. Seni hiçyokluktan zorla çekip alan, gövdeme ekleyen rastlantıdan. Seni çok beklediysem de karşılamaya asla hazır olmadım. Ama kendi kendime hep o kötü soruyu sordum: Ya doğmak hoşuna gitmezse? Ya günün birinde haykırıp suçlarsan beni: "Sana kim dedi beni dünyaya getir diye? Neden dünyaya getirdin beni, neden?"
İtalyan yazar Oriana Fallaci böyle diyor derin izler bırakan kitabı "Doğmamış Çocuğa Mektup"un başlarında.
Bekar bir anne adayının planlanmamış gebeliğini anladığı andan itibaren hissettilerini, iç dünyasında kopan fırtınaları, kimi zaman yaşadığı korkuları, kimi zaman coşkuyu, kimi zamanda üzüntüyü olanca içtenliği ile yansıtmış kitapta Fallaci.
İlk satırdan itibaren bir kadının bedeninde filizlenen o küçüçük canlıya karşı duyduğu hisler eğer anne iseniz sizi mutlaka o zamanlara götürecektir. Değilseniz de veya bir erkekseniz anneliğin nasıl daha onun varlığını öğrendğiniz andan itibaren başlayan bir süreç olduğunu anlamanızı sağlayacak, kah hüzünlenerek kah birine yaşam vermenin coşkusunu hissederek insan olma hallerini de sorgularken bulacaksınız kendizi.
"Sen ne Tanrı'nın , ne devletin, ne de benim malımsın. Kendinden başka hiç kimseye ait değilsin."
Yaşamın güçlükleri, insan olma halleri, kadın olmanın zorlukları ve yaşama dair bir annenin karnındaki bebeği ile dertleşmesini, bir nevi onu hayata hazırlama çabasını okuyacaksınız kitapta.
1975 yılından beri sayısız dile çevrilen bu kitap Oriana Fallaci' nin usta anlatımıyla unutamayacaklarınız arasındaki yerini alacaktır mutlaka.
Keyifli okumalar.
