Eğlenceli bir okumanın sonuna gelmiş bulunmaktayım. Asaf Hâlet, bana çok şey kattı desem yalan olmaz. Kendine has bir yazı tarzı, cümleleri, kelimeleri var.
Kitap burda 128 sayfa gözüküyor. Şiirler 128de bitiyor doğru. Daha sonrası şiirlerinin açıklaması. Alıntıların birazı da aslında o açıklamalardan gelmekte. Kilise şarkıları falan..
Kitaba gelecek olursak.. Asaf Hâlet, okumadan önce biraz tereddütte kaldım. Neden? Çünkü dilinin ağır olduğunu, yabancı kelimeleri çok fazla kullandığını biliyordum. Her şeye rağmen bir şiir sever olarak bu kitabı okumaya karar verdim ve aldım. Pişman mıyım? Tabii ki hayır.
Asaf Hâlet, bir yerden Divan edebiyatı tarzı yazarken, diğer yandan ise o kadar modern şiire uymuş ki aceba aynı insan mı ki diye düşünmeden edemedim. Kitabın sonuna geldikçe üzüldüm, üzüldükçe daha çok okudum derken bir bakmışım kitap bitmiş. Aşırı eğlendim. Bunun nedeni bilmediğim kelimeler ve tamlamalar öğrenmem oldu.
Fazla mı yoksa az mı alıntı yaptım bilmiyorum. Amacım biraz da sizleri şiire yöneltmek. Takip ettiğim kişilerin %90'ı roman okur vaziyette. Elbette kimsenin okuduğuma karışmam, beni ilgilendirmez. Sadece romandan sıkılanlar için ufak kaçamaklar olsun diye yaptım birçok alıntıyı.
Sadede gelecek olursam.. Şunu söylüyorum sadece; bundan sonra Asaf Hâlet kitaplarını okumadan geçmem. Dili, akıcı oluşu, yabancı kelimelere rağmen insana yabancılık çektirmemesi çok hoşuma gitti. Okumak isteyenler mutlaka okusun...
