Hakkında
İzmir, Karşıyaka’da orta halli bir ailenin çocuğu olarak doğdu. Kişiliğinin oluşmasında özellikle babasının etkisi oldu; babası, 1917’de lise öğrencisiyken gönüllü olarak yedeksubaylığa gitmiş, İzmir girişini savunan (Foça tarafındaki) topçu bataryalarında görevlendirilmiş; yenilgi üzerine ordu terhis, İzmir işgal edilince hemen, 1919 içinde, Akhisar Kuva-yı Milliye savaşçılarına katılmış, işgal ordusunun 22 Haziran 1920’de giriştiği genel saldırıda yaralanarak, 19 yaşında iken, sağ bacağını kaybetmiş, İstiklâl Madalyası almış bir kuva-yı milliyeciydi ve ömrü boyunca has Atatürkçü kalmıştı. Bilge Umar, ilk öğrenimini Karşıyaka’da Cumhuriyet Okulunda; Ortaokul öğrenimini Karşıyaka Lisesi orta bölümünde; Lise öğrenimini o zaman Türk Koleji denen İzmir Özel Türk Lisesi’nde tamamladı ve o lisenin ilk 8 mezunundan biri oldu (1954; her iki oğlu sonradan aynı okulda öğrenim gördü). İstanbul Hukuk Fakültesini 1958’de bitirdi ve hemen aynı Fakültede, Başkanlığında Prof. Dr. İlhan Postacıoğlu’nun bulunduğu Medenî Usul ve İcra-İflâs Hukuku kürsüsünde asistan oldu. 1962’de “Türk İcra-İflâs Hukukunda iptal dâvası” konulu teziyle Hukuk Doktoru; 1967’de “İsbat Yükü” konulu teziyle Üniversite Doçenti ünvanını elde etti; aynı yıl Fakültesinde Doçent kadrosuna atandı ve ders vermeye başladı.
Ertesi yıl, yedeksubaylık hizmetine gitti ve yasa gereği Üniversitedeki görevinden ayrıldı. Görev yeri kur’ada rastlantı sonucu İzmir olarak belirlendi.
1970’de askerlik bitiminde eski kürsüsüne dönmesi yaklaşırken, İzmir’deki yüksek öğretim kurumlarından öneriler aldı; yakın zamana kadar akademi iken 1969’da kanunla Fakülte yapılan, Ege Üniversitesi’ne bağlanan ve öğretim üyelerine de aynı kanunla Üniversite Profesörü, Doçenti ünvanı verilen İktisadî ve Ticarî Bilimler Fakültesi mensupları, kendi kadrolarını Üniversitede yetişmiş öğretim üyeleriyle güçlendirmek istediklerinden, Umar’a da oradaki Hukuk Kürsüsü’ne gelmesini önerdiler; aynı sırada, o zamanlar var olan özel yüksek okul işletmecisi kuruluşlardan biri, kendi yüksek okullarında bazı hukuk derslerinin öğretimini üstlenmesi önerisinde bulundu. Umar bu önerileri kabul etti ve 1970 Nisanı başından itibaren o görevleri üstlendi. 1974’de, “İcra ve İflâs Hukuku’nun tarihî gelişmesi ve genel teorisi” konulu Profesörlük takdim teziyle ve üyeleri arasında Prof. Dr. Necip Bilge’nin, Prof. Dr. Baki Kuru’nun da bulunduğu bir jürinin katıldığı süreçle Profesörlüğe yükseldi; kürsü başkanı oldu, iki kez Dekan Yardımcısı görevinde bulundu.
1978’de İktisadî ve Ticarî Bilimler Fakültesi tarihe karıştı ve öğretim üyeleri yeni kurulan üç Fakültede (İşletme Fakültesi, İktisat Fakültesi, Hukuk Fakültesi) görev aldılar (İşletme ve İktisat Fakülteleri sonradan İktisadî ve İdari Bilimler Fakültesi olarak birleşti). Umar da, İTBF Hukuk kürsüsünün diğer öğretim üyeleri, İTBF’nin hukuk kürsüsü dışındaki bazı öğretim üyeleri ve İTBF dışından gelen birkaç öğretim üyesi ile birlikte, Ege Üniversitesine bağlı Hukuk Fakültesinin kurucu öğretim üyeleri arasında yer aldı, kendi uzmanlık dalında kürsü başkanlığını üstlendi. Ayrıca o dönemde kendi Fakültesine bağlı bir yüksek okul olan (sonradan İletişim Fakültesi’ne dönüşen) Basın-Yayın Yüksek Okulu’nun Müdürlüğünü ek görevle ve üç yıl süreyle (1979-1982) yürüttü.
1980’in hemen sonrasında Evren rejiminin İhsan Doğramacı öncülüğünde oluşturduğu yeni Üniversiteler düzeni, Türkiye Üniversitelerinden, bu düzene katlanmak istemeyen pek çok öğretim üyesinin ayrılmasına yol açtı. Umar da bunların arasındaydı; daha 1983 yılında, “Ben şu gün 25 hizmet yılımı dolduruyorum; o gün itibariyle emekliye ayrılmam için gerekli işlemlerin yapılmasını dilerim” diye dilekçe vermişti. Ancak, Fakültenin o zamanki Dekanı (Ankara’dan Prof. Dr. Fırat Öztan), 1983/84 öğretim yılı sonuna yâni 1984 Haziranına kadar görevi sürdürmesini rica ettiğinde, bu ricayı yerine getirdi. Emekliye ayrılınca serbest Avukat olarak çalışmaya başladı; bu sırada Fakültenin yeni Dekanı (yine Ankara’dan Prof. Dr. Seyfullah Edis) yazıhaneye geldi ve kürsüdeki tek asistanın (sonra Profesör, Kürsü Başkanı, Dekan olan Hakan Pekcanıtez) üzerine, hem Fakültede hem de Fakülteye bağlı Adalet Yüksek Okulunda, hem Medenî Usul Hukuku hem de İcra-İflâs Hukuku öğretimi görevlerinin pek ezici bir yük hâlinde yığıldığını anlatarak, hem Fakülteye hem de Umar’ın pek sevdiği Pekcanıtez’e yardımcı olmak için, verilecek ücretin pek sembolik olmasına bakmaksızın, sözleşmeli statüde öğretim görevi yürütmesi ricasında bulundu. Umar bunu da kabul etti ve eski kürsüsünde yeni öğretim elemanları yetişinceye kadar Fakültede ders vermeyi sürdürdü.
1998’de Avukatlığı dahi bırakmış, Barodan kaydını sildirmiş ve kendisini sadece çok düşkün olduğu tarih, tarihsel coğrafya araştırmalarına, yayınlarına vermiş iken, bir konferans için dâvet edildiği Yeditepe Üniversitesinde Umar’a, kendi uzmanlık dalında öğretim üyeliği ve kürsü başkanlığı görevi üstlenmesi önerildi. Umar, bir yandan Yeditepe Üniversitesinin bir öğretim kurumu olarak pek çok yönden sahip bulunduğu üstün düzeyden etkilenerek ve bu Üniversitenin Hukuk Fakültesinin de dünya çapında saygınlığı olacak hâle gelmesine katkıda bulunmak isteyerek; bir yandan da oğullarının her ikisi İstanbul’a yerleşmiş, orada çalışmakta olduklarından dolayı, onların yanında ve onlarla daha yakından dayanışma içinde bulunmayı arzu ederek, bu öneriyi kabul etti. 2002 yılının Haziranı başından beri oradaki görevlerini sürdürmekte ve yeni Fakültesinde küçük bir enstitü kitaplığına dönüştürdüğü odasında, yayınlar listesinde görüldüğü üzere, araştırma, eser üretme, yaşının 60’lı yıllarında çeviri yapabilecek düzeye getirdiği Yunanca bilgisini ilerletme, o arada Bizans tarihçilerinin kitaplarını okuma, Türkçeye çevirme çalışmalarını sürdürmektedir.
Unvan:
Akademisyen, Yazar, Çevirmen
Doğum:
İzmir, Türkiye, 1936
Okurlar
10 okur beğendi.
96 okur okudu.
2 okur okuyor.
105 okur okuyacak.
3 okur yarım bıraktı.
Kitaplar
Börklüce
7.7/10
İzmir'de Yunanlılar'ın Son Gün...
9.6/10
Üniversite Öğreniminde Başarın...
8/10
İzmir Savaşı
9/10
Trakya (Bir Tarihsel Coğrafya ...
8/10
Bithynia
8/10
Phrygia
9/10
İlkçağda Türkiye Halkı
8/10
Doğu Anadolu Bir Tarihsel Coğr...
0/10
Pamphylia İsauria Lykaonia
8/10
Paphlagonia
0/10
Lydia
9/10
Pisidia
8/10
Mysia
0/10
Türkiye'deki Tarihsel Adlar
7.6/10
İngiliz Amerikan Şiiri
8/10
Aiolis
7/10
Kommagene and Kuzey Mesopotami...
6/10
Pausanias'da Anadolu
0/10
Troia
8/10
Türkiye Halkının Ortaçağ Tarih...
10/10
Kappadokia
0/10
İonia
0/10
Türkiye Halkının İlkçağ Tarihi...
0/10
Bithynia
0/10
Karadeniz Kappadokia'sı (Pont...
0/10
Çevirdiği Kitaplar
Şölen
8.6/10
Nibelung'lar Destanı
7.8/10
Roland Destanı
6.8/10
Bizans'ın Son Yüzyılları - 126...
8.3/10
Alexiad Malazgirt'in Sonrası İ...
8.8/10
Malazgirt'in Sonrası
7/10
Tarihin Özü
9/10
Tarih Anadolu ve Rumeli
1/10
Tarih
10/10
Tarihlerin Özeti
9.5/10
Vekayiname
5/10
Destanlar Çağından 19. Yüzyıla...
0/10
İlkçağ'da İzmir
9/10
Sözler ve Alıntılar
ÇORUM. Adın kökeni Ermenice Dzorum (=Akım, akıntı)'dır; bu ad, Dzoril (Dzoril, Akmak) fiilinin köküne -um takısı (bkz. -um) eklemekle türetilmiştir, yöreden geçen bir akarsuya işaret eder.
Sayfa 191 - İnkılap Kitabevi, 1993
Eskiye dönüş umudu bulundukça, bir vatan asla yitirilmiş olmaz.
Kòstas Khatzèantòniou, Küçük Asya-Kurtarma Savaşı, 1919-1922, Pelasgos Yayınları, Atina 1995
Sayfa 83 - İzmir Büyükşehir Belediyesi Kent KitaplığıKitabı okudu
....Düm tek demek, sanki “vur davula vur ha “ der gibi, önce sağdaki kaseye sonra soldaki kaseye vur da vur demek oluyor. Dem dem dem ise terennüm gibi geliyor ama değil, derin felsefesi vardır. Bilirsiniz ki dem Arapçada kan, Farsçada vakit demektir. Bektaşilikteki manası da bu ikincisidir. Bektaşilere göre zamanın hakikati, içinde bulunulan an’dır, yani bu dem’dir. Kainat her dem, her an değişip yeniden yaratılmaktadır. Bir an önceki kainat uçmuş, akmış, gitmiştir;biz, içinde bulunduğumuz dem’de ezeli ve ebedi varlıktan, yani Hüda’dan, Allah’tan onun bir parçası ve bir görünüşü olarak zuhur etmişizdir.
"Bazı insanlar, kendi zincirlerini çözemese de arkadaşlarını özgür kılabilir."
Sayfa 65
Hücresindeki çengine uzandı, sazı tımbırdatmaya başladı. Arapların kanun denen çalgısına, Rumların lyrasına, Frenklerin zitherine benzeyen çok telli bir sazdı bu; o dönemin Türk ellerinde ve genellikle doğu ülkelerinde çok yaygındı. Kanunun tersine, yatık tutularak, diz üstüne konularak değil, lyra yahut arp gibi dik tutularak çalınırdı.
Yüzyıllar sonra, tarihçi Neşri, onu bu çengi ile anacaktı:
Ve de Hû Kemal derlerdi, bir Torlak vardı; kendi kafadarı birkaç yüz Torlak ve gençler ile yanında çengler, çeganeler ile illerde gezerek, türlü türlü fesad ederlerdi.
Torlak Hû Kemal, Manisa kalesi, MevlevihaneKitabı okudu
İletiler
Merhaba, 
Pausanias'da Anadolu - Bu kitabı PDF olarak arıyorum, bulmama yardımcı olursanız çok sevinirim .. teşekkürler (:
Yorumlar ve İncelemeler
İzmir'de Yunanlılar'ın Son GünleriBilge Umar · İzmir Büyükşehir Belediyesi Kent Kitaplığı · 19748 okunma