Kazım Karabekir'in kendi hatıralarından oluşan ve bizzat Karabekir'in kendisi tarafından kaleme alınan bu kitap, evvela Kazım Karabekir'i daha iyi bir şekilde tanımama yardımcı olmasının yanında, hakkındaki bilgilerimi yetersiz bulduğum İttihat ve Terakki hakkında da oldukça detaylı bir malumat veriyor.
Kitabı okuma sürecimde, hem tarih bilgilerimin ne kadar yetersiz hem de örgün eğitimde belirlenen tarih müfredatının epeyce basma kalıp olduğunu bir kez daha kavramakla beraber, özellikle Kazım Karabekir ve Balkan Mağlubiyeti hakkında daha fazla okuma yapmam gerektiği zaruretini idrak etmiş bulunuyorum.
Karabekir'in kitapta kullandığı anlatım dili oldukça akıcı olmasına rağmen, zaman zaman yer verilen çeşitli yazışmalarda, gazetelerde yayınlanan köşe yazılarında ya da hükumet evraklarında kullanılan Türkçe, ağırlığı ile okumayı bir nebze zorlaştırabiliyor. Ancak bu zorluğun nedeni Karabekir'in kaleminden ziyade, bizim neslimizin kelime dağarcığının günlerdir azalmakta oluşu, daha önemli bir sebep olarak karşımızda duruyor.
Kitaptaki hatıralar Karabekir'in ilk gençlik yıllarından başlayarak, 31 Mart Vakası'yla birlikte noktalanıyor. Özellikle Balkanların o dönemdeki durumu hakkında belirtilen hususlar, birinci ağızdan bir kaynak özelliğini taşıyor.
İttihat ve Terakki'nin kurulum, teşkilat ve faaliyetlerinin detaylı olarak incelenmesinde görünen vaziyette; Karabekir'in özellikle son dönemlerde etkisinin azaldığı ve İttihat ve Terakki güçlendikçe, tıpkı bugünlerdeki gibi güç sevdalılarının, vatan sevdalılarının önüne geçmesi gibi olaylar çarpıcı bir şekilde anlatılıyor.
