Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Müge İplikçi
Müge İplikçi Yorumları ve İncelemeleri
Müge İplikçi yorumları ve incelemelerini, Müge İplikçi kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Müge İplikçi puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çok Özel İsimler Sözlüğü
Müge İplikçi Çok Özel İsimler Sözlüğü adını verdiği öykü kitabında, toplumun her kesiminde karşılaşacağımız kişilerden yola çıkarak günümüzde yaşanan olaylardan esinlenen öykülere yer vermiş.
Her öykünün adı bir isim. Seniha, İrfan, Seval, Leyla, Zeyno, Aziz, Koray,Yasemin, Niyazi, Sevim, Keriman...
Kitapta böyle 30 öykü var. Bu karakterler toplum içinde yaşayan, günlük hayatları, dertleri, sıkıntıları, beklentileri, özlemleri, kederleri, üzüntüleri, mutlulukları olan insanlar. Kimisi bir iş cinayetine, kimisi koca şiddetine, kimisi bitmiş ama sürdürülmeye çalışılan bir evliliğe, kimisi ölüme, kimisi bir hastalığın pençesine takılmış gerçek insanlar. Gündelik hayatların gelir geçerliği içinde aslında birbiriyle kesişen hayatların öyküleri. Hal böyle olunca bir öyküdeki karakter, diğer bir karakterin öyküsünde de karşımıza çıkıyor. Müge İplikçi bu kitapta yer verdiği öyküleri ile, toplumun günlük üzülüp sonra unuttuğu, kimilerini yıldönümlerinde veya anmalarda hatırladığımız, olduğu anda felaketimizmiş gibi hepimizin hissettiği ama ertesi gün adeta bir sabun köpüğü gibi etkisini yitiren olayları cımbızlayarak hafızaları tazelerken, sıradan insanların kendi hallerinde yaşayıp giderken hayatın üzerlerine bindirdiği yükler nedeniyle dağılan ruhlarını gözler önüne seriyor.
Kitabın arka kapağını okuyunca bu kitabı okumalıyım dedim. Çünkü Alzheimer hastalarıyla ilgili kitapları hep merak ederim. Belki de karşılaştırma yapmak için. Unutmak, ama hastalığın belli bir döneminde özellikle geçmişi çok iyi hatırlamak ve hatta geçmişi şimdiden ayıramamak. Hele geçmiş acı verici ise. Bu kitapta da bol bol geçmişte acı vardı. Bir çok karakterin ağzından anlatıldı. Olaylar tam olarak bağlanmasa bile ne olduğunu anladım, okudum ve bitti.
3.siniftaki oglum icin aldim. Kitap resimlerle desteklenmis İstanbul Sali Pazarı'nda geciyor. Hayalperest sibelin gercekle dus arasi yolculugunu anlatiyor. Cocugumla birlikte severek okuduk.
İlk kez okuduğum Müge İplikçi, bu kitabıyla büyük bir sürpriz oldu benim için. Zira bu kitap oldukça iyi bir edebiyat eseri bana göre. Absürdlüğe ulaşan hikâyesini, fantastiğe kayar gibi bir çizginin kenarlarında dolaşan öyküsünü kitabın final kısmında öyle bir yere ulaştırıyor ki yazar, kitabın gücünün, dilin ve anlatımın kopuk, deliliğe de temas eden tarzından kaynaklandığını daha iyi anlıyoruz. Nebiye'nin tozlarla, uzaylılarla, bekir'le, serin'le ve ankara'yla olan bağlarının, ilişkilerinin hikâyenin son kısımlarında gelip de dayandığı yer bir yumrukla ifade edilebilir belki. Absürdlüğe, deliliğe çekilen bu gerçeklik yumruğu nasıl da kitabı her şeyiyle daha da etkileyici bir hale sokuyor! Yazarın başka eserlerini de denemeli ve bu tadın raslantısal olmamasını ummalıyım. Türk polisiyesi okuma yılı olarak seçtim bu seneyi ama çok ceset birikti, biraz beklesin katiller, cesetler, dedektifler, başkomiserler.
Sil Baştan'ı okumalı mısınız peki?
KESİNLİKLE !!!!!
Babamı anımsatan bir sözcüğü bir kitap bir dergi kapağında görmeyeyim. Hemen ellerim arasına alır, sanki babamla kucaklaşıyor hissini yaşarım. Müge İplikçi'nin "Babamın Ardından" adlı romanını da bu duygularla kucakladım. Yazarla da böyle tanışmış oldum. Konusu, Osmanlı'nın Balkan Savaşları sonunda terk ettiği, şu an Yunanistan sınırları içinde kalan Dimetoka' da başlar, Anadolu'ya yapılan göçle sürer gider. Kurguda sekiz on yaşlarında olan Ülker adlı kız çocuğun gözünden aile yaşamı, babasını yitirmeleri, annesi ve kardeşiyle amcasının yanına sığınmaları ve sürekli amcası tarafından ötelenmeleri, çocuk dünyasında gürültülerle gelen Balkan Savaşları ve dadısıyla Anadolu yollarına düşmeleri. Eseri son bölümüne dek büyük bir hüzünle okudum. Son bölüm de dört kuşağın dar bir kompozisyonda anlatılmış olması zihnimi biraz olacak yordu. Bilmem belki de öyle olması gerekiyordu. Göç hikayeleri ve baba kavramları hep hüzün biriktirmez mi?
Evden ayrılma ya da eve geri dönme ile alakalı 24 öykü barındırıyor. Takip ettiğim 4-5 yazarı bu derlemede görünce, hemen edinmek istedim. Geldiği ilk haftada da tükettim. 3 öykü hariç beklediğimi bulamadım. Sanki birileri "bir ay içerisinde bir seçki yapıyoruz buraya 3-4 sayfa bir şeyler karalar mısın" demiş de bu kitap ortaya çıkmış gibi hissettirdi. Kurgusuz metinlerde bu havayı alıyorum genelde ve öykülerin çoğu kurgusuz. Betimler maalesef kuvvetsiz, içerik keyifsiz. Kaldı ki şahsen en netameli öykülerde bile keyif alabilen biriyim. Güzel yanlarına geçelim. Orhan Pamuk, Ayşe Sarısayın ve Ayşen Bayazıt Melik'in öyküleri ise çok çok iyiydi. Özellikle Orhan Pamuk'un hikayesi, romana evrilebilecek derecede güzeldi, çocukluğumuza kaçmanın yollarını anlatmış resmen. Sırf bu hikaye için alınabilir.
Öyküler...
Yazarın öykülerini okumayalı uzun zaman olmuştu. Yine kısa ama etkisi uzun süre zihninizden çıkmayacak insan öykülerini buluşturmuş bizimle sevgili #mügeiplikçi
Her öykünün düğümünü öyle güzel atmış ki, çözmekten çok anlamaya çalışıyorsunuz nasıl oluştuğunu. Birbirine dokunan öykülerdeki insanlar bazen çok tanıdık, belki sizden. Sıradan insanların gündelik eylemlerinin belki de en çok duygularının içinde olmak, yabancısı olmadığınız bir yeri ziyaret ediyor hissi veriyor.
Bir meleğin kanadında tadı veren, öykülerin dokunduğu yaşamlara eşlik etmek güzeldi. Yazar satır aralarına yaşamın her duygusunu illiştirmiş. Öyle güzel öyle sade bir anlatımı var ki, okurken damakta bıraktığı tat artıyor bu sayede.
Maalesef hiç beğenmedim.Kapağı , tasarımı çok güzel olmuş o konuda yayınevini tebrik ediyorum.Aynı zamanda bu kapağa yazık ettiklerini düşünüyorum.Bizim Türk yazarlar desteklenmeli , ilerlemeli ancak bu kitabı hiç mi hiç beğenmedim.Genelleme yapmıyorum tabi ki.Aynı yayınevinden çıkan bir başka kitap okumuştum geçen yıl "Defne'yi Beklerken".Öyle sarmıştı ki bir solukta okumuştum.Saklambaç da öyledir diye görür görmez aldım. Yazarın dilini beğenmedim.Bir yazarda en nefret ettiğim şey argo kelimelere çok yer vermesidir.Sayın Müge Hanım bunu bolca yapmıştı.Zannediyorum günümüz gençliğini yansıtmak istemişti.Ben onaylamıyorum ve hoşuma da gitmedi doğrusu.
Kitapta kız ve dedesi ile ilgili olaylar anlatılıyordu.
Aslında tema gerçeklikti.Bilemiyorum gençlik ödülü almış yazarımıza saygısızlık etmek istemem.Tek kitapla sonuca varmak da yakışmaz sonuçta 200 sayfalık bir kitap.Tekrar gözden geçireceğim.
Birbirinden değişik, kimileri okunurken tek bir soluk içerisine sığdırılabilen kimileri de okunurken ömür geçmiyormuş gibi hissettiren öyküler.
İçerisinde deneysel olduğuna inandığım öykü de var, öykü olmadığına yemin edebileceğim yazı da var. Hatta henüz başlarken bile neyin ne olduğunu belli eden bir öykünün, kendini uzattıkça uzatan girişimi ile yersiz gerilim sahneleri oluşturmaya çalışan bölümleri var kitabın.
Daha sonra yazdıklarıyla kalemini geliştirdiğini düşündüğüm Müge İplikçi'nin ilk dönem eserlerinden. Dilindeki sadelikle okunması kolay bir kitap olmasıyla birlikte, öykülerde hafiften sezilen bir acemilik ve olduramamışlık mevcut.
Merhaba arkadaşlar sizlere güzel bir kitap yorumuyla geldim.
.
.
Kalpten Seven İnsanlar’ın öyküsü.Neyyir ve Korkut’un kimlikleri aşan, yaşamları kat eden, zamanı altüst eden aşkını anlatıyor aslında kitabımız.
.
.
Ancak bu aşk ve sevgiyi anlatan öyküler dün ve bugünün gerçeklerine de ayna tutuyor; vasatlıkları, cinayetleri, şiddeti, ölümleri ve daha önemlisi yaşayan ölüleri de içine alarak, iyinin olduğu kadar kötünün de içinden geçerek ilk sayfadan son sayfaya çok akıcı gidiyor kitap.Kendinde kalpten sevme cesareti bulan biri kaldı mı acaba?Yoksa sevgi, artık özlemini bile duymadığımız bir şey haline mi geldi?İnsan hiç görmediği birisi özler mi?Özlemin ağır bastığı yerde sevgi daha mı çok artar.Güzel bir kitap.
.
.
#kitapalıntıları
Neyyir'i kaybetmenin derin hüznü içerisindeyiz
Bir kitapta sevdiğim tüm niteliklere sahip. Çağdaş edebiyatımızdan, içerisindeki hikayeler hayatın içinden gerçekçi ve özgün hikayeler, yazarın dili gayet sade ve çok akıcı -adeta bayram şekeri gibi eriyip gidiyor-, anlatılanlar birbirinden etkileyeci.
.
Ben, Müge İplikçi’yi sevdim. İlk fırsatta diğer kitaplarını da alacağım.
.
Şimdiden iyi okumalar
Hayatımı sil baştan yaparak yenilemek uğruna atacağım adımlarda karşılaştığım bir kitap... Müge İplikçi'den Sil Baştan.. Adını dilime ne zaman değdirsem Şebnem Ferah'ın şarkısı dökülür devamında dudaklarımın arasından.
Benim gibi bir edebiyat öğretmeni olan Nebiye Hanım'ın mesleğini arka kapakta öğrendiğimde almaya karar vermiştim. Bu öğretmenin hikayesi kim bilir nasıl ki öğretmenliği vurgulanmış demiştim içimden.
Nebiye hanım, temizlik takıntısı olan bir edebiyat öğretmenidir. Hani gereksiz bir insan görse toz niyetine silecek bir kafası vardır. Öyledir de... Dert yakındığı komşusundan. Yerine alınan öğretmenden. Otobüsteki muavinden.
Aklınıza gelebilecek her türlü detaya yer veriliyor kitapta. Hacim olarak kısa ama anlam olarak epey etkileyecek bir kitap, benim nazarımda. Yahut kendimden çok şey buluyorum da ondan mı?
İlk kez Müge İplikçi okuyorum. Sanırım son da olmayacak.
Nebiye Hanım'ın öyküsünün anlatıldığı bu kitap, elimde birkaç gün gezmiş olsa da sonunda ellerime bıraktığı hüznünden dolayı memnun kaldım. Çünkü ben istediğimi buldum.
Nebiye Hanım'ın öyküsü anlatılsa da arka planda çokça şey anlatılıyordu. İnsan ilişkileri, insanın toplumdaki profili ve iletişim becerileri üzerinden değindiği ufak tefek detaylar tadından okutmuyordu kitabı.
Sanırım yine olsa yine okurum. Ama bu durum göreceli olduğu için sizlere önerir miyim? Emin değilim. Yine de elinize kitabı inceleme fırsatı geçerse biraz karıştırın. Öyle karar verin.
[Kaynak: instagram.com/p/ByvhISopDdC/?...]
Kirpiğin Düşmesin Yere
Çok güzel bir seçki. Notabene Yayınları aracılığıyla okuruyla buluşan Kirpiğin Düşmesin Yere öykü kitabından elde edilen gelir Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfına bağışlanacak olmasıyla da edebiyatın ancak dayanışma ve sevgiyle ilerleyebileceğini bizlere bir kez daha hatırlatıyor...
sadeceoyku.com/kirpigin-dusmes...
"Kendimi birilerine anlatma ihtiyacı bu. Çok mu yalnızım ne! "
.
#ahbemelek Müge İplikçi 'nin on yedi öyküsünden oluşan bir #öykükitabı.
Yazarı ilk defa okudum bu arada ama yazarın duyguları anlatış tarzını çok tanıdık bulduğumu ifade etmeliyim.
Günlük yaşamımızda karşımıza çıkabilecek insanların kâh hüzünlü kâh sevinçli anlarını bir meleğin kanadından anlatırken birbirinden bağımsız gibi görünen ama içten içe bağlı olduğunu hissettiren öykülerdi okuduklarım.
Mekân bazen bir #mülteci kampı, bazen bir #kasaba , bazen bir #hastane odası, bazen de metropolün göbeği.
Birbirinden farklı karakterler ile hayata kendi bakış açısıyla meydan okuyan insanlar ...
Farklı bir bakış açısı diyelim yaşama ve yaşananlara
.
"Oysa acınmak değil gerçekten yaşamak istiyor kadın. Bu dünyada bir insan için yaşamak ne anlama geliyorsa onu istiyor. "
.