Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Müge İplikçi
Müge İplikçi Yorumları ve İncelemeleri
Müge İplikçi yorumları ve incelemelerini, Müge İplikçi kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Müge İplikçi puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
128 syf.
·
Puan vermedi
'Toz'a takıntılı bir edebiyat öğretmeni Nebiye. Her şey Milli Eğitim Bakanlığı'na bir dilekçe yazma çabası ile başlıyor. Sonrasında kendisine tamamen zıt bir karakterde olan Serin'le yollarının kesişmesi ile Nebiye'nin hikayesi devam ediyor. Sayfalar ilerleyip, her durumda kendisini haklı görüp uzlaşmanın çok mümkün olmadığını okura farkettiren anlatıcı Nebiye'nin toz takıntısının, küçüklüğünde yaşadığı bir toplumsal olay travması sonrasında mı oluştuğu sorusunu akla getiriyor. Yıllar sonra yaşanan bir başka üzücü olayda bu iki farklı karakterin birleşmesi ise insanın içini acıtıyor.
Daha önce adını sıkça duyduğum Müge İplikçi'yi ilk kez okudum. Toplumsal olayları dramatize etmeden insanın yüzüne çarpması, karakterlerin güçlü olması, az sözcük ile bu kadar çok şeyi anlatması kitabı severek okuma sebeplerim arasında yer alıyor. Yani yazarı okumaya devam.
Getem için sesli kitap olarak okuduğum Sil Baştan, aynı zamanda #CANlandıranokumalar etkinliğinde Mayıs ayında sevgili arkadaşlarım ile birlikte okumak için seçtiğim kitap idi
Herkesin içinde biraz da olsa hep vardır evden kaçma isteği:)
Uzun zamandır öykü kitabı okumamıştım.Bu kitabı gördüğüm an adı dikkatimi çekti ve kitabın arka kapagina bile bakmadan almaya karar verdim.Belki de kitapçıda kitabı gördüğümde küçükken evden kaçıp abimle birlikte etrafı keşfe çıktığımız günleri hatırlamış olduğumdandır.Türkçenin usta kalemlerinin evden kaçış veya geride kalış anlatıları bu kitapta toplanmış.İcerisindeki bütün öyküler beni çok içine çekmese de,İlk öykü olan Orhan Pamuk'tan "pencereden bakmak" ve son öykü Ayşe Sarısayın'ın "kırkıncı oda" en beğendiğim öyküler oldu.Öykülerde kimi kaybettiği çocuğunu ,kimi özlem duyduğu çocukluğunu,kimi ait olduğu yeri aramak için evden kaçma çabaları. Tabiki anlatılanlar sadece evden kaçanların değil, kaçanların ardından kalanların da öyküleri.Öykülerde, sadece fiziksel kaçışları değil,ruhsal kaçışları da okuyoruz.Tren istasyonunda bir banka oturup, banliyö trenlerini izleyip, her şeyi ardında bırakarak çekip gitmek için değil de,gitmeyi hayal etmek için o istasyona gelenler de var.Aslında hepimizin içinde yokmudur;kimselerin bizi tanımadığı bir yerde kendimizi daha özgür hissetmek isteği.
Herkesin kendinden birşeyler bulabileceği (çok fazla beklentiniz yoksa) sıkılmadan okuyacagınızı düşündüğüm bir öykü kitabı.....
Çok değerli bulduğum bir çalışma.İstanbul Sözleşmesi'nin kaldırılmasıyla beraber hız kesmeden devam eden kadın cinayetlerine dikkat çekmek ve mağdur kadınlarla dayanışmak için İzmir'deki Zorba Kitabevi öncülüğünde hayata geçen bu proje 19 kadın yazardan 19 öykünün derlenmesini kapsıyor. Çok sevdiğim yazarlardan tadı damağımda kalan öyküler okudum,yeni yazarlarla tanıştım.İçlerinde çok sevdiğim kalemler,icimi yakan öyküler oldu.Kadın edebiyatı okumak isteyen,dayanışmak isteyen herkese tavsiye ederim.Keyifle okudum.Ayrıca bu kitaptan elde edilecek tüm gelir Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı'na bağışlanıyor.Emek veren herkese, katkı sunan tüm yazarlarımıza ve bu çalışmaya imza atan Notabene Yayınevi'ne teşekkürler.
Sevda Karadağ Çırak'ın yayına hazırladığı, bir çok yazarın öykülerinden oluşan ve gelirlerinin mor çatıya gittiği "Kirpiğin düşmesin yere" kitabını okuma fırsatı buldum. Duyarlılığımızı arttırmak ve mor çatıya destek olmak için tavsiye ederim. Kollektif bir çalışmanın ürünü olan kitabımızda 19 öykü mevcut. Karakterler ve mekanlar değişse de yaşanmışlıklar ortak bir paydada buluşuyor çoğu zaman, kadın olmanın geri kalmış toplumlarda ne kadar zor bir durum olduğu gerçeği. Yazarlar kalemleriyle ataerkil toplumumuza ayna tutmuşlar. Her öyküde karanlık içerisinde üzerime bir kapı daha kapanmış hissine kapıldım. Tıpkı kapalı kapılar ardına mahkum edilmiş yaşamlar gibi. Dinsel tabuların ve erkek yüceltilmesinin en yüksek seviyede olduğu bir toplumda hakkı, adaleti, eşitliği bağıran bu sesler "deli gömleği içinde deli olmadağını haykıran birinin umutsuzluğunu" yaşıyor çoğu zaman. Eşitliği haykıran bu sesler zorla susturuluyor ve zorla tehlikeli fikirler girdabına itiliyorlar. Evet, ataerkil düzenin kaymağını yiyen bu az gelişmiş homosapiensler için iktidar gücünü kaybetmek adına çok tehlikelidir kadın ve erkek eşittir demek. Günlük sohbetlerin konusu olacak kadar basit bir hale geldi kadın cinayetleri, baskıları, dışlanmaları. Unutmamalı ki umudun bittiği yerde yaşam biter. Öykülerde yaşama dört elle sarılan kadınlar var. Duvarları yıkan, kapıları yakan kadınlar. Bu kayıp ruhların dünyasında insan olmayı başaran ruhlara denk gelmeniz dileğiyle.
Dili akıcı bir kitap olmasına rağmen olaylar kopuk kopuk ve bu yüzden okurken olayları birbirlerine bağlamak ve bağlamamak arasında bırakıyor insanı. Bu zamana kadar okurken ilişki kurmakta zorlandığım kitaplardan biri oldu.
Asla beğenmedim kitabı... Öğrencim getirdiği için hatrı kalmasın diye zorlayarak okudum yazarın okuduğum ilk kitabıydı büyük ihtimal son oldu.. Emek var saygı duyuyorum bile diyemiyorum o kadar devrik cümle o kadar saçma anlatım olamaz... Kitabı okurken sadece kitap basılırken harcanan kağıda üzüldüm resmen... Hani şöyle bir his olur ya bundan yazar olmuşsa benden hayli hayli olur hı işte o hissiyat çoğu kere oluştu... Mümkünse sen kitap yazma ablacım.. Tavsiye etmiyorum okumayın okutmayın.. Zamanınıza gözünüze yazık... Dedim ya hatır için okudum..
Bazen eve dönmemek iyi mi gelir insana? Olduğun durumdan kaçmak, kaybolmak veya başka yerlerin özlemi dolar mı insanın içine?
24 kalem var bu kitapta, hepsi birbirinden bağımsız ama uzak bir bakıştan tanıdık duygular barındırıyor öykülerde. Kimi çocukluğunun kimi hayallerinin peşinde ama hepsi "acabalı" her biri "arayış" içinde buluyor kendi yollarını...
Lugatlarımızda "harikulade" kelimesi ile bağdaşır bu metin. Neden?
İtiraf zamanı okur; sende ben de, komşu kızı ya da okulun en popüler çocuğuda bir gün olsun uzaklaşmak evden kaçıp izimizi kaybettirmek istemedik mi?
Kendi itirafını bulup kendi seçtiğin yoldan gitmek için 24 öykü seni bekliyor. Bir kendini arayış, keşkelerin bir sihirli değnek gibi gerçekleştirme öyküsü bu! Hazırsan başla birinden...
#evdenkaçmanınyolları #defnesuman #doğankitap
Selam!
Kitapsever dostlarıma her zaman olduğu gibi kitaplarla güzelleşen vakitler diliyorum.
17 kısa öykünün yer aldığı kitap benim yazarın kalemiyle tanışma fırsatım oldu. Öykü okumayı seven biri olarak kitabı içerisindeki her bir öyküyle birlikte beğendim. Hayattan ama sıradışı kesitler ile bezeli, bazen de hayal ile gerçek arasında fantastik özelliklere sahip yaşam öyküleri. Bazen çok tanıdık bazen de yok artık dediğim bir anlatım. Öyküler birbirlerine temas ediyor tamamlıyor. Farklı bir şehirde tanıdık bir simaya rastlar gibi bir öyküdeki karakter ile bir başka öyküde karşılaşıyoruz.
Kitaba adını da veren melek teması ile hemen hemen her öyküde birlikteydik. Meleğin kanadundan akan öyküler okuyoruz.
Hayal kırıklıkları, yanılgılar, heyecanlar, sevinçler, özlem gibi pek çok duyguyu yoğun yaşatan bir öykü kitabı okuma deneyimi oldu.
Bizim öykümüzde de kanadı değen muhakkak bir melek vardır elbette.
Giriş, gelişme, sonuç çizgisinden uzakta, zaman ve mekan metaforuna karşı öyküler bu kitapta sizleri bekliyor. Tavsiyemdir
Istanbul Sözleşmesi yaşatır.
Kadınlar mi öykü gibidir,yoksa öyküler mi kadın gibi?
Kadın gibi ,kadın dilli,kadın anlatımlı, kadın duygusallığında ve aklında öyküler.
Kadinlar yazarak iyileşirken, ozgurlesirler ayni zamanda .Tıpkı paylasmak gibi.Paylaşmak yaraları sağaltır . Cunku aynısını o da yaşamıştır. Yaşamaya çalışırken,direnirken,varolmaya cabalarken yaralarının merhemi yine kızkardesleridir.
Işte bu öykü kitabı da birbirine destek olan kadınların kollektif bir emeği. 20 kadın yazarin bir araya gelerek olusturdugu bir kitap. Kitaptan elde edilen gelir Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı 'na bağışlanacak ve kadınlar birbirinin yurdu olmaya devam edecek. Her şeye rağmen.....
Birçoğumuz hayatının bir döneminde - genellikle ergenlik döneminde - evden kaçıp, alıp başını gitme düşüncesi taşımıştır. Bazıları buna cesaret etmiş bazıları ise sadece hayalini kurmuştur.
Eser, yirmi yazarın evden kaçma konusu üzerine yazdığı, dört yazarın daha önce yayımlanmış öyküsü ile yirmi dört yazarın öyküsünden oluşuyor. Kitapta öyküleri derleyip düzenleyen Defne Suman'ın da bir öyküsü var.
Farklı farklı tekniklerin kullanıldığı, farklı pencerelerden bakışların görüldüğü çeşit çeşit yemeklerden oluşan bir sofra bibi eser olmuş.
Ankara da doğup İstanbul da büyüyen Nebiye'nin hayatını anlatıyor kitap. Okuması kolay bir kitap değildi. Geçmiş ve gelecek arasında ki o ince çizgiyi kaçırmadan kitabı takip etmeniz gerekiyor.
Nebiye'nin duygusal iniş çıkışları, çocukluğu, sorgusuz sualsiz yaşadığı silik yaşantısı, geçmişi ve şimdisi...
Ankara'ya gittiği ve dönüş yapacağı tarih olan 10 Ekim 2015'de Ankara Gar'ında yaşanan katliamda son bulan Nebiye'nin hayatını öykü tadında anlatmış Müge İplikçi.
Güncel bir yazarın 30 isim ve öyküsüyle yola çıktığı kitap.Sevdim mi sevmedim mi emin değilim.Sanki öyküleri birbirine bağlamak isterken biraz zorakileşmiş mi bilmiyorum.Güncel bir yazar okurken daha özel,fark yaratan bir şeyler arıyorum. Elbette haddimi aşmak istemem ,yazar basılmaya değer görmüşse illa ki vardır sebebi ama fikrim bu yönde. Ya çok özel bir biçimde duyguya girebilmeliydim ya da kurgusunda , biçiminde özel bir şeyler olmalıydı.
Bulunduğu yere sığamayan ya da bulunduğu yere sığamamış kişilerin arkasında kalan insanların öykülerini bizlerle paylaşan bir seçki.
Bir tarafı göçmen olan ve gitme kavramı üzerinde kafa yoran kişilerin hevesle okuyacağını düşündüğüm öyküler var bu seçkide. İlk fırsatta bazı öykülerini okumak istediğim birkaç yazar keşfetmiş oldum.
Nisan Ayı
Müge İplikçi'nin yıllar önce Cemre'sini okumuştum.Nedense yolumuz kesişmedi bir daha.Müge İplikçi, Babamın Ardından kitabında,kaybettiği babasına büyük bir özlem duyan küçük Ülker'in gözünden, savaş ve göçün, savrulmuş yaşamların hüzünlü öyküsünü anlatıyor.Hüzünlü olmakla birlikte, iyimser bir anlatım hâkim.Sıradışı bir karakter olan
Güzel ve bilinçlendirici bir kitaptı.
Hala kotlar o şekilde mi üretiliyor? O zaman insanlar neden başka insanların hayatlarına mâl olan bir şeyi alır? Sorularıyla sizi baş başa bırakıyor. Elmastan kürke denetim dışı piyasalarda geçen hikayelerden biri sadece bu öykü . Bu tür şeylerin sadece Afrika ve Çin'de olduğunu düşünenler-benim gibi- için güzel bir hatırlatma.. Düşük bir ücretle anadoludan getirilen , ciğerleri zehirli tozlardan tıkanan ve kansere yakalanan işçiler; ayran içince geçiyor, bu öksürükler zararsız diyen patronlar..
