Kalbin kilitlerini bazen bir şarkı, bazen içten bir gülümseme, bazen bir kitap açıyor. Kendiliğinden düşen bir yara kabuğu gibi, ağrısız. Ben de bu aralar daha çok gülüyorum, şarkı dinliyorum ve deli gibi psikoloji kitapları okuyorum. İçsel çocuğu himayeme aldım, yeniden büyütüyorum. Beni derinden etkileyen bir kitap oldu:
“Beden asla yalan söylemez- Alice Miller”
Yazar, fiziksel istismar gören, sevgi ve ilgiden yoksun büyütülen, aile içi şiddete maruz kalan çocukların, klasik terapi yöntemleriyle tedavi edilmesinin büyük bir yıkıma yol açtığını örneklerle anlatıyor. Ebeveynlerini zorla sevmeye, affetmeye mahkûm edilmiş çocukların, yetişkinlik dönemlerinde karşılaştığı hastalıkları, kronik depresyonu; büyük yazarların hikâyeleri üstünden de anlatmış.
Suistimal edilmiş çocukların, sahip olmadıkları duygulara sahipmiş gibi yaptığı bir ilişkinin , zoraki minnetin; bedende saklı bilgiyle çelişerek bir yalancılık ruhu yarattığını ve bunun nesilden nesile aktarılışını öyle güzel anlatmış ki. Aynı ekolün temsilcisi Nihan Kaya da, “iyi aile yoktur” isimli kitabında, tam da ciğerimde hissettiklerimi kısa bir cümleye sığdırmış.
“Güçlü psikoloji, içimizdeki çocuğun güçlü olduğu psikolojidir.”
Yakında yayınlanacak olan kitabım, "Kalbe Eşlik Eden Adımlar", spiritüel yazılarım ve şiirlerimden oluşsa da; bütünlüğü, büyüme denen sancılı süreçten geliyor. İçsel çocuğu duymak, dinlemek, anlamak, kişisel yolculuğumun en kutsal bölümü. İçimdeki küçük kızı çok seviyorum.
