İnsanlar ikiye ayrılırlar: Tembeller ve çalışkanlar.
Tembeller kendi içinde ikiye ayrılmazlar, aslında ayrılmak isteseler de tembelliklerinden ayrılmazlar.
Derken meydan boş kalır ve çalışkanlar ikiye ayrılırlar: Aşkla çalışanlar ve diğerleri.
Dedim ya;
Ya aşkla çalışır ‘en’ lerden olursun ya da diğerlerine karışıp kaybolursun…
Ne yazık ki!
En yakın olduğun kişiye hem de tam burun burunayken sırtını döndüğün vakit, o aynı kişi en uzağındaki insana dönüşür birden.
Ve az önce 4 cm olan aranızdaki mesafe bir anda dünyanın öbür ucuna uzanır.
Matematik yalan söyler böyle zamanlarda,
Zira 4 cm değil 40.000 küsür km’dir artık aranızdaki o mesafe.
Dünyayı, krakerini bölüşmekten çekinmeyen çocuklar yönetseydi sınırlar olmazdı şimdi. Bir ülkeden bir başka ülkeye geçerken vize mize sormazdı kimse diğerine.
“Şeytan Uyuyakaldı Bir Gün. Rüzgar Sert Esti. Üç Tüy Düştü Şeytandan Dünyaya. Biri Paraya Yapıştı, Diğeri Mevkiye, Öteki De İhtirasa. Ve O Günden Sonra Hiçbir İş Yapmadı Şeytan.”