"Her gel, her çand, her raman jî rengek e. Xwezî te mudaxeleyî van rengan nekira. Xwezî rengekî xwe li ser rengekî din re nedîta. Xwezî jiyana me jî wekî vê keskesorê xweş û watedar bûna”
Li vî gundî her tişt ax bû. Ax jiyan bû, ax însan bû, ax dilsozî bû. Gotinên kalên wê demê hîna di bîra min de ye; digotin; em ji axê çêbûne emê binax bin jî.
Werin em jînê bêhn bikin.
Meha Nîsanê roja yekem merheba ji were.hûn çawenin,karkerno, Xwendivanno, batalno. çîroka we çaw derbas dibe.hûn dikenîn an ji digirîn, hûn bextewarin an ji xemgînin. Çîroka we li we bûye êş an jî şahî. Em bi xwe tev çîrokekin çîrokek yê nîvcoyî bimîne.
Carna wûsa ez aciz dibim ji xwe, ji vê jîyanê. dilê min her
Demsal bihar bû. Nebat li ser axa bi bereket pêl bi pêl jîndar dibû.
Lêbelê, wê rojê li Helepçê kal dimirin, jin dimirin, zarok
dimirin, mirovahî dimir...
Bi dehan, bi sedan, bi hezaran...
Helbet ji navê pirtûkê jî diyar e ku çîrokeke Helepçê tê de heye lê ezê ne li ser çîroka Helepçe binivîsim.
Çîrokên vê pirtûkê digel ku di sala 2012'an de hatine nivîsîn jî bi min di warê nûjeniyê de gelekî serkeftî hatin. Nivîskar diyar e li ser çîrokan serê xwe êşandiye. Ne tenê xwestiye çîrok binivîse xwestiye çîrokên xwe bixemilîne û wan bi
Ji aliyê edebî gelek kêm e. Mixabin. Min bi hêviyeke mezin ev pirtûk stend û bi rastî jî ji bo hin tiştan bi fêde bû. Lê dîsa jî kêm e. Ez bi dilekî rihet nikarim pêşniyarî we bikim.