Bu kitabı okumadan önce hazırlanın, toparlanın, (satırları çizenlerdenseniz bir kalem alın, ihtiyacınız olacak) çünkü siz de bir yolculuğa çıkacaksınız. Ferdinand sizi dört duvarınız arasından sürükleyerek çıkaracak ve içten içe hep sorduğunuz karanlık soruların cevaplarını yüzünüze çarpacak. Duymak istemediğiniz, duymaktan haz etmeyeceğiniz bir takım cevaplar. Bir Tutunamayanlar eseri. Yavaş yavaş ilerlemek gerek.
Savaş, yoksulluk, sömürgecilik, aşk, yaşam ve en çok da ölüm. Sırayla, bu yolculukta, en ağır şekilde yüzleşiyorsunuz bu kavramlarla. Sadece bu kavramlarla değil, her şeyle. Her şeye bir cevabı varmış yazarın da bu kitabı yazmış gibi. Ve yazar acımasızca, hiç çekinmeden anlatıyor bir bir insan denen çürümüş varlığın aşağılıklarını. Hem de büyük bir kayıtsızlıkla, bazen gülümseterek. Ama bilmemezlikten gelemezsiniz, göz yumamazsınız artık.
Okurken büyük bir karamsarlığa düşürüyor insanı; bitirince de boşluğa. Üzerinden geçen seksen dört seneye rağmen geçerliliğini koruyor. Büyük bir gözlem yeteneğinin ürünü bu kitap. Daha fazla boşboğazlık edecek değilim kitap hakkında çünkü bu kitabı ancak kendi cümleleri açıklayabilir. Bu kadar alıntının sebebi de budur. Ben, şimdi, okuduğum satırları bir daha okuyacağım ve sanırım bir daha okuyacağım. Kapatalım artık bu konuyu.
Yiğit Bener ise çeviri için büyük emek vermiş ve kitabın sonunda yer alan yazısı ise kitabı tamamlamıştır bence.
Teşekkür ederim Hakan Günday. Heil Céline!
