Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.32
En Beğenilen Nermin Yıldırım Yorumları ve İncelemeleri
En Beğenilen Nermin Yıldırım sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Nermin Yıldırım kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Romanın iki ana karakteri var. Rikkat ve Esin. Ve olay yerimiz Akıl Hastanesi...
Rikkat kurumda çalışan, Esin ise kurumda yatan hastalardan. İki kadın, iki hayat...
İnsanı, insanlığı, sevgiyi, hayatı, gideni, kalanı, gidemiyeni, olanı, olmıyanı, olduramadıklarımızı, gördüğümüzü, görmezden geldiğimizi, yoksaydıklarımızı, derinlere gömdüklerimizi, içerdekileri, dışardakileri, yaşamı vel hasıl kelam ; sorgulayan, sorgulatan, düşündüren, bazen acıtan, bazen gülümseten bir roman.
Tabi bu arada yazar her kitabında olduğu gibi sistemi sorgulatmadan da geçmemiş. Baş kaldıranın, sivrilenin, farklı düşünenin nasılda, sindirildiğini, olmadı ; un ufak edildiğini, silinip yok edildiğini çarpıcı bir şekilde gözler önüne sermiş...
Sağlıcakla ve kitapla kalın
424 syf.
·
Puan vermedi
Unutma Beni Apartmanı, daha bebekken annesi tarafından terk edilen Süreyya’nın hayatını yine Süreyya’nın bakış açısıyla anlatıyor. Arada annesi Mesude’nin de anlattığı bölümler bulunan roman Nermin Yıldırım’ın ilk kitabı. Peşinen belirtmeliyim ki Nermin Yıldırım’ın diline, üslubuna hayran kaldım ve Unutma Beni Apartmanı’nı bir ilk kitap için çok iyi buldum Dünya ve özellikle Türkiye tarihi hikâyenin olay örgüsüne yedirilmiş. Yaşananların bir kadının gözünden anlatılması çok hoşuma gitti. Zaten kitabın değindiği konuların başında kadınlar gelmekte. Annelik, çocukluktan yetişkinliğe kadınların yaşadıklarını Süreyya ve onun hayatına giren çeşit çeşit diyebileceğimiz kadınlar aracılığıyla görüyoruz. Yalnızlık da çarpıcı bir şekilde işlenmekte Unutma Beni Apartmanı’nda. Süreyya’nın insanlarla arasına duvar örmesi, onları geçici görmesini buna örnek verebiliriz. Annem hep “Gençken insan yalnızlığı seviyor fakat yaş ilerledikçe çevresinde arkadaş, dost istiyor.” der. Romanı okurken bu sözü çok düşündüm. Süreyya da öyle düşünmüş olacak ki o da seçimlerini sorgulamaya, geride bıraktığı insanları düşünmeye başladı. Unutma Beni Apartmanı ve Nermin Yıldırım’ın modern Türk edebiyatına başlamak isteyenler için iyi bir seçenek olacağını düşünüyorum. İyi okumalar!"
424 syf.
7/10 puan verdi
Ahhhh Süreyyaa..
Hayata 2-0 başlamandan dolayı mı hayata karşı duruşun?
Hayatın sana karşı adım atmasına engel oluşun, atmaya çalıştığı adımların sonucundan hep şüphe duyuşun?
Sert kişiliğin, boşvermişliğin, duygularını dondurmuş olman?
Peki öğrendiğin yaşamı kendi çocuğuna öğretmen?
Aynı duyguların kucağına bırakman?
Duygularını dondurucudan çıkarma zamanının gelmesi için kırk yaşının senin kafana vurması mı lazımdı?
Babaannene ne demeli? Fikir ayrılığı, yanlış düşüncelerin sonucunu kaç kuşağa sığdırdı?
Kitabı okurken Paul Auster ve kitaplarını merak etmemek mümkün değil..
Paul Auster'in kitaplarını okumuşsanız ayrı bir zevk alıyorsunuz okurken.
Not: Belli kısımlar uzatılmış olsa da seveceğinizden emin olabilirsiniz..
süreyya.. ve onun yaşamadan harcadıkları.. süreyya, boşuna yaşanmış bir ömür.. ve süreyya, bir pişmanlıklar abidesi..
kitap, içinde gereksiz şekilde fazladan anlattığı hikayeler ve süreyyanın kimlik bunalımı etrafında dönüyor. ama alt metin, fazlasıyla bir şey anlatıyor bizlere. köksüzlüğün derin boşluğunu, bazı hataların geri dönüşsüzlüğünü ve tek başına yaşamakta ayak diretmenin sonunda pişmanlıklara gebe olduğunu..
'saklı bahçeler haritası' nda yazım sitiline ve anlattığı öyküye beni aşık eden nermin yıldırım, bu kitabında beni etkileyemedi. sönük kaldı diğer kitaba göre. sanki çok yalnız kalmışta arada karalama defterine bir şeyler çiziktirmekle zaman öldürmeye çalışmış gibi geldi. yazarın ilk kitabı olduğu için belki de özensizdi biraz, ya da deneyimsiz, bilemiyorum. ama çekemedi beni kendine bu kitabı, sevemedim.
Nermin Yıldırım'ın unutma dersleri karantina sürecinde çıtır gevrek gibi geldi bana. Hızlı bitti. Bu kadar acıklı, perişan bir konuyu oldukça eğlenceli bir dille anlatabilmiş. Aslında bir kadının kocasını aldatmasını kabullenemediğimden-tabii aynı şeyi bir erkek için de düşünüyorum- bu kitaba uzun zamandır şans verememiştim. Ama kitabın
·
Puan vermedi
Nermin Yıldırım çok sevdiğim bir arkadaşımın aile dostu. Böyle bir bağlantı sebebiyle kitabı elime geçmiş oldu. Kitapçılara ya da sahaflara kitap avcısı gibi gitmem hiç. Alacağım kitap bellidir hep. Özellikle çok satanlar bölümüne gözlerim kapalıdır.
Yeni nesil Türk romancılara yabancıyım. Neyle karşılaşacağıma dair hiç bir fikrim yoktu demek istiyorum.
Kitabı ortalarında yarım bırakmıştım. Aylar sonra, bir güçle hadi baştan başlayayım diyerek giriştim ve kısa sürede bitirdim. Karmaşık duygularla kapağı kapattığımı hatırlıyorum.
Türkçe'nin kullanılış biçimi yüzünden yazara ve kahramanımız Adalet'e karşı antipati besledim sanırım.
Şunu söylemek istiyorum, yazar lügatının çok geniş olduğunu, eski dili bildiğini göstermek için didinmiş, yeni nesle havalı geleceğinden emin olduğuna inandığı söz ve ifadeleri göze sokarcasına kullanmış. Kimilerine sevimli ve sıcak gelmiş olabilir. Bana çok hoyratça ve sevimsiz geldi. Sık sık ¨öf ne gerek vardı¨ gibi tepkiler veriyordum okurken.
Olay örgüsünde, ecnebilerin twist, bizimse şaşırtmaca diyebileceğimiz şeyden bol miktarda vardı.
Adalet'in ve dolayısıyla yazarın Türk insanına dair gözlemlerine yer yer katılmakla birlikte, kitabın geneli bana sabun köpüğü hissiyatı verdi. Ve biraz da inandırıcılıkta güçlük çeken arabesk bir anlatı gördüm.
Yine de pes etmedim ve Nermin Yıldırım'da benim görmekte zorlandığım bir cevher olduğuna inanarak diğer kitaplarına yöneldim.
Hayırlısı.
312 syf.
·
Puan vermedi
1.”Alt tarafı bir elma yedik beraber, zehir zıkkım oldu bize bal badem...” diyen şarkı çok haklı.
2.Beşer şaşar.
3.Kınama,başına gelir.
4.Kelimeler sihirlidir.
Bunlar benim “Unutma Dersleri”nden çıkarttığım bazı dersler.
Aşk, ayrılık, aldatma, unutamama, travma, mazi... sancılarıyla dolu, ama bunca kederli mevzuya rağmen eğlenceli bir roman. Baş kahraman Feribe, yaşadığı yasak aşk sonrası çektiği acılara çare aramaya başlar ve yolu Mazi İmha Merkezi’ne düşer. Merkezde anılarını unutarak yaşadığı bunalımdan kurtulmak ister. Burada verilen dersler ile ödevler, hayatını ve duygularını bambaşka noktalara taşır. Feribe’nin geçmişindeki karanlık noktalara girdikçe yaralarını daha iyi anlarız. Yazar, yer yer yas sonrası süreçlere dair psikolog tavsiyelerini hikayeye yedirmiş, yer yer de mutluluğun bir ticaret haline getirilişini ve kişisel gelişim öğütlerini hicvetmiş. Kendini affetme, geçmişle vedalaşma ve barışma gibi popüler konuları mizahla harmanlayıp sürükleyici bir serüvene dökmüş Nermin Yıldırım. Kahraman kendi dramlarıyla dalga geçtikçe ben de aynısını yaparak bolca güldüm. Yazarın dilini seviyorum. Hem seçtiği kelimeleri, hem de paragraflardaki ahengi estetik buluyorum. Kitabın konusu ve kurgusu bir tarafa, yazarın zengin dili için bile okunur bence. Lûgat 365 gibi bir kitap. “Hüsnüniyet”ler, “nümayiş”ler, “mübala”lar, “mutedil”ler, “temaşa”lar, “muhteriz”ler... havada uçuşuyor. Fakat eski kelimeler çok diye ağır sanmayın, çok işlek ve keyifli bir dili var. Sürükleyici, hafif, ama sığ olmayan bir roman. Öneririm.
312 syf.
·
Puan vermedi
Yazarın masalsı anlatımı bu kitabında aşk acısı çeken bir kadının unutma derslerinin verildiği bir yerde acılarını unutmak isterken, sürüklendiği maceraları ve bu süreçteki ruh halinin sapmalarını yine çok çarpıcı bir şekilde kaleme almış.
Benim için yine acaba beni nasıl ters köşe edecek diye beklerken, ters köşe değil bir kaç kerede havada çevirip yapıştırdı diyebilirim.
Çok basit bir konuyu okuru büyüleyecek derecede kaleme almış olması takdire şayandı.
Farklı bir macera okumak isteyenlere tavsiyemdir.
#alıntı
"İnsan kalbini kaptırsa bile, hiç değilse aklını korumalı".
Misafir
Nermin Yıldırım benim için çok kıymetlidir. Onunla Dokunmadan kitabı ile tanışmış ve kurgusuna, anlatıcılığına, gözlem yeteneğine, betimlemelerine, cümlelerine, kelimelerine kısacası her şeyine vurulmuştum. Kendisini ara ara özler, kitabını okurken altını çizdiğin satırlarını defalarca okurum. İşte yine böyle özlem dolu bir anımda aldım elime
~~~
Kimlerin hayatına dokundunuz bugüne kadar? Kimlerin sesine ses, yarasına merhem oldunuz? Bir kaç kişi mi, ya da yalnızca bir kişi mi? Cevabınız evetse, yaprak gibi savrulup durduğumuz şu anlamsız hayata ufacık da olsa bir anlam katmışsınız demektir.
İşte o ufacık anlam size nefes alan bir robot değil insan olduğunuzu hatırlatır.