Per Petterson kitaplarını, Per Petterson sözleri ve alıntılarını, Per Petterson yazarlarını, Per Petterson yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zaman içini tüm istediğin şeylerle doldurabileceğin bir şey midir, zaman bir yerden ötekine doğru gitmez mi hiç, yoksa bir çemberdir döner durur da her seferinde turu tamamlayıp başladığın yere mi dönersin…
Arvidin anası Danimarkaya yola düşür, Arvid də anası ilə birlikdə. Bu qısa səfər əsnasında müəllif bizi keçmişə boylanmağa, ana-oğul münasibətlərinə, bu ikilinin keçdiyi həyat yoluna nəzər salmağa məcbur edir.
Ana haqqında öyrəndiyimiz məlumatlar isə, maddi sıxıntı içərisində 4 uşaq böyüdür, ofisant sonra isə oteldə xadimə işləyir, övladlarından birini itirir lakin bunlara baxmayaraq heç vaxt şikayətlənmir. Arvid də bunu belə təsvir etmişdi; anam “Kasablan”dakı İnqrid Bermana bənzəyirdi:saçının forması, yanağının zənəxdanı ona bənzəyirdi, amma anam heç vaxt Hamfri Boqarta “İkimizi də düşünməlisən!” Deməzdi. O bunu heç kəsə deməzdi.
Dolayısıyla bu cür ananın bu cür oğula sevgi göstərməsi çətin görünürdü.
Əslində Arvidin dərdi ana sevgisi yox özü idi. Çünkü onun inandığı hərşey bir-bir məhv olurdu. Növbə ilə hərşeyi əlindən alınır. Evliliyi, uşaqlıq xatirələri…
Kitab çox sadə dildə yazılıb, biraz dialoqlara çox yer verilmişdi. Lakin axıcıdır, oxuması asandır.
Vicdan ile tekerlek arasında doğrudan bir benzerlik olduğuna inanıyor musun?
Nasıl yani?
Şöyle, vicdan bir tekerlek hatta daire testere gibidir, keskin dişleriyle ruhumuzda döner durur, canımızı delicesine yakar, eğer çok kötü bir şey yaparsan etrafı kan götürür, ancak yaptığın kötülükler arttıkça testerenin dişleri körelmeye başlar, ruhun hissizleşir ve sonunda hiçbir şey koymaz sana, öyle biri olmuşsundur.
Nasıl biri?
Feci şeyler yapan ancak bunun farkında bile olmayan biri.
Per peterson, düşüşü yumuşatıyor, altınıza kelimelerden bir yatak seriyor, üstünüz işe açık, soğuk mu olsun biraz viski var, bu seferlik de biryerinizi kırmadınız, kırdınız mı yoksa..
Yaşamını yitirmek, sanki elinde bir yumurta varmış, sonra yumurtayı bırakmışsın, yere düşüp kırılmış gibi; bu duygunun başka hiçbir şeye benzemediğini anladım.
Jon'un bana öğrettiği şey pervasız olmaktı; kendimi rahat bırakırsam, önceden çok fazla düşünüp duraksamazsam, yapmayı hayal bile edemeyeceğim şeyleri yapabileceğimi öğretmişti.
Merhaba arkadaşlar. Eh işte dediğim bir okumlamayla karşınızdayım. Genel bir yorum yapmam gerekirse kitapla ilgili en net söyleyebileceğim şey beklentiye sokup sonra hayal kırıklığına uğratması olur herhalde. Kitabın başlarında müthiş bir gizemle sunulan, kitabın sonunda da mutlaka bağlanmasını umduğum Jon kişisiyle ilgili hiçbir şey verilmiyor