En Eski Svetlana Aleksiyeviç Gönderileri
En Eski Svetlana Aleksiyeviç kitaplarını, en eski Svetlana Aleksiyeviç sözleri ve alıntılarını, en eski Svetlana Aleksiyeviç yazarlarını, en eski Svetlana Aleksiyeviç yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Savaş sonrasi, on yil boyunca hiç kimseyi ziyarete gitmedim.
Yatagimda uyumanın keyfinden henüz vazgecebilmiş degildim.
Evimden uzaklaşamiyor, arkadaşlarimda bir gece bile yatiya kalamiyordum.Savaş biteli kırk yil oldugu halde ben hala “iyi ki
çarpişma sesleri duymuyorum” diye duşünmeden uykuya dalamiyorum. O kadar zaman geçtigi halde, bana bundan daha çok mutluluk veren bir şey yok. Savaşin bitiminden bugüne dek bir kasabada çocuk doktorlugu yaptim ama hiçbir zaman insanlara yalniz “sağlik” dilemedim. “Size ve çocuklarınıza sağlik ve savaşsiz günler diliyorum,” dedim.
Çocukluğumda köy savaştan sonra kadınlara kalmıştı. Erkek sesleri animsamiyorum.Bende böyle yer etti bu :savaşı hatunlar anlatır. Aglarlar....
Ağlar gibi şarkı söylerler..
Sayfa 10 - Kafka kitapKitabı okudu
Okulda bize ölümü sevmeyi öğrettiler. Falan şeyler uğrunda ölmeyi nasılda istediğimize ,hayal ettiğimize dair kompozisyonlar yazardım .
"Ben uzun zaman ,gerçekliğin korkuttugu ama aynı zamanda cezbettigi bir kitap insanı olarak kaldım "
Sayfa 11 - Kafka kitapKitabı okudu
""Cepheye gittiğimde öyle ufak tefektimki savaş sırasında boyum uzamış ""
Sayfa 15 - Kafka kitapKitabı okudu
"Savaştan sonra bu tarlada uzun süre hiç bir şey bitmedi "
"Almanlar çekiliyordu. ..muharebe oldu burada,iki gün carpıştılar .....
Ölüler koyun koyuna ,demetlenmiş ekinler gibi yatıyordu. Tren istasyonundaki traversler gibi. Almanlar ve bizimkiler .
"Yağmurdan sonra hepsinin yüzleri aglamakliydi "
Sayfa 27 - Kafka kitapKitabı okudu
"Evet "
Yüce fikirleri sevmiyorum ben ,küçük insanları seviyorum...
Sayfa 38 - Kafka kitapKitabı okudu
Ondokuzumda "cesaret"madalyası sahibi olmuştum....
Ondokuzumda saçlarım agarmıştı...
Ondokuzumda girdiğim son muharebede kurşunun teki iki akcigerimi deldi ;ikincisi iki omurumun arasından geçti.bacaklarım felç oldu......
.......beni ölmüş kabul ettiler.....
Sayfa 80 - Kafka kitapKitabı okudu
Ağaçların yapraklarında çiy kurumamıştı daha, ""savaş!!!"" dediler.....
Çimenlerin, ağaçların yapraklarında açık seçik goruverdigim o çiy cephedede aklıma geldi durdu sonradan
"..Tabiat ,insanların başına gelen şeyle zıtlık içindeydi. .."
...Güneş pırıl pırıl parlıyordu....
....Papatyalar açmıştı, en sevdiğim çiçekler, cayirlar papatyaya kesmişti.
Sayfa 92 - Kafka kitapKitabı okudu
Makineli tüfek ağırdır sırtında taşırsın "at"gibi
Geceleri nöbette en ufak sesi yakalamaya çalışırsın "vaşak "misali.Her hırıltıya kulak kesilirsin ...
Savaşta, nasıl derler ,yarı insan yarı...hayvansın..
Öyle......
Başka türlü hayatta kalamazsın.
Sayfa 93 - Kafka kitapKitabı okudu
Tarih daha yüzyıllarca çözmeye uuğraşacak
Neyin nesiydi bu yaşananlar?
Nasıl insanlardık biz?
Nereden çıkmıştık?
Düşünebiliyor musunuz, hamile kadın mayın taşıyor. ...bebek bekliyor yahu...seviyordu o da,yaşamak istiyordu ve tabiiki korkuyordu ama gidiyordu savaşmaya...Stalin'in değil çocuklarının hatırına. Onların gelecekteki yaşamı için. ..diz çökerek yaşamak istemiyordu. ....
Sayfa 98 - Kafka kitapKitabı okudu
Çatışma gece bitti.
Sabah taze kar yağdı.
Altında ölüler. ..birçoğunun elleri yukarı dönük. ..gökyüzüne. ...
Bana mutluluk nedir diye soracak olursanız,ölüler arasında canlı bir insan buluvermek derim....
Anna ivaniva belyay/hemsire
Sayfa 108 - Kafka kitapKitabı okudu
Ilk muharebe subayları beni siper korkulugundan çekiyordu,herşeyi bizzat görmek için kafamı sarkıtıyordum çünkü.
Gerip bir merak vardı içimde, çocukça bir merak.....Naiflik!
Kumandan bağırır :"Er Semyonova! çıldırdın herhalde ! Vay anasını. ...Öleceksin!". Bunu anlayamiyordum :cepheye yeni gelmişim ,nasıl öldurebilirlerdiki beni ?.
Ölümün ne kadar sıradan olduğunun ve hiç insan ayırt etmediğini bilmiyordum.
Nına alekseyevna semyanova/irtibat eri
Sayfa 117 - Kafka kitapKitabı okudu
"Hayatın ne demek olduğunu bilmeden hayat için öluyorduk"
Her şeyi sadece kitaplarda okumuştuk .
Konakova kızları
Sayfa 136 - Kafka kitapKitabı okudu
Parmağında yüzüğü vardı, altın mıydı basit bir yuzuk müydü hatırlamıyorum. Aldım onu. Çocuklar beni durdurmaya çalıştılar :sakın ha,gibisinden, kötü alamettir.ve iste veda zamanı gelince ,herkes adet oldugu uzere mezara bir avuc toprak attı ,bende attim ;o sırada yuzuk elimden uçup mezarin icine düştü. ...Lyuba'nın yanina
Konakovo kızları
Sayfa 137 - Kafka kitapKitabı okudu