Bu satırları yazıyorum, çünkü bilinsin istiyorum ki dünyadan geriye iyilik kalır.
İyilik ölümsüzdür.
İnsan ancak iyilik ve güzelliğe râm olarak ölümsüzlüğü tadabilir.
Gelecek için ilkokulu okudum .
İnsanlar bana dediler ki :
-Geleceğin için ortaokulu okumalısın .
Sonra :
-Geleceğin için liseyi okumalısın , dediler .
Sonra :
-Geleceğin için üniversiteyi okumalısın , dediler .
Sonra :
-Geleceğin için vazifeye başlamalısın , dediler .
Sonra :
-Geleceğin için evlenmelisin , dediler .
Sonra :
Geleceğin için çocuk yapmalısın , dediler .
Şimdi ben ,
77 yaşımda bu makaleyi yazıyorum ve hala bu geleceği bekliyorum .
Gelecek ; boğanın ardından koştuğu fakat bir türlü ulaşamadığı başına konmuş kırmızı kumaş parçası gibidir .
Çünkü geleceğe ulaştığın zaman , senin için şimdiki zaman olur .
Şimdiki zaman da daha sonra mazi olur .
Daha sonra yeni bir gelecek beklersin .
Oysa gerçek gelecek ;
Allah'ı râzı etmendir . "
200. gün... Hayatımın en kötü 200 günü. Bunun böyle olması çok olağan dışı bir şey değil. Bana eğer bu ayrılıktan önce "ayrılık olursa nasıl olur" diye sorsaydılar, hemen hemen şu anki gibi bir durumu tarif ederdim. Yani beklenti dışı bir şey yok. Bu süreç ne kadar sürerse, bu günler de 201, 202... diye devam eder. Tabii ki de umut