Darmadağın
Hava tüm gün 40 dereceden fazlaydı. İçimden "bu Mersin sıcağı da temmuz ayında daha fena oluyor" derken birden kapı çaldı. Oysa kimseyi beklemiyordum. Kapıyı açtığımdaysa karşımda birisini beklerken bir zarf görmüştüm. Pembe bir zarf. Merakla içini açıp okumaya koyuldum. 3 sayfa mektup vardı içinde. Özensiz bir el yazısı, yanlış imla
1. BÖLÜM
SAİD NURSÎ, NUR RİSALELERİ VE İLİM
1.1. SAİD NURSÎ’NİN TAHSİL HAYATI
Risale-i Nur müellifinin tahsil hayatı üç aydan başka mevcut olmadığı halde
(...)10
Evet o zât (Said Nursî) daha hal-i sabavette iken ve hiç tahsil yapmadan
zevahiri kurtarmak üzere üç aylık bir tahsil müddeti içinde ulûm-u evvelîn ve âhîrine
ve ledünniyat ve
Gül Kokusu
Dr. Münir Derman - Sabri Tandoğan
2014 yılında umre için bulunduğum Medine'de sevgili peygamberimizin razvası civarında dolanırken tuhaf hallere kapılmıştım nedense. Hani olur ya bazen, kontrol sizde değildir. İçinizden gelen ses yönetir sizi. İşte öyle bir halde; Bir süre önce sitesine yazarak sadece umre dönüşünde de saçlarımı
Yeni Kitap
İkinci kitabım “Pişmanlıklar silsilesi” ön satışta…🙏🤗🙏 
Dionysos Yayın Group
Bazen kendimi şiddetli yağmurun içinde, ormanda kaybolmuş gibi hissediyordum. Belki de kayboluş bir varoluşun işaretiydi!
Sen kendini görmezsen, kimse seni görmez. Bir nevi görünmez olursun. Ve bir süre sonra o çetrefilli görünmezliğin içinde, şaşaalı bir şekilde
Böğürtlenli Dondurma
Bugün Ramazan'ın ilk günü. Daha öğlen saatleri ama ben şimdiden çok acıktım. Ayrıca çok susadım. Sanırım dayanamayacağım. Mutfağa girdim ve dolabın kapağını açtım. Kapağı açar açmaz rafta duran dondurma gözüme ilişti. Adeta içimde bir savaş vardı. Ama kararsızlığım çok kısa sürdü ve çok hızlı bir şekilde dondurmayı mideye indirdim. Tam o sırada arkamdan bir ses geldi:
"Ne yapıyorsun sen ?"
Kim olduğunu anlamak için arkama dönmeme bile gerek yoktu. Gelen annemdi apaçık. Bir anda panikledim. Her yer alev aldı. Etraftan çıtır çıtır alev sesleri geliyordu. Açıklama yapmak için arkamı döndüğüm esnada annem dev bir böğürtlenli dondurmaya dönüştü. Böğürtlenli dondurmaya dönüşmüş olan annem " Neden beni yedin? Sahura kalksaydın böyle bir şey yapmazdın!" dedi. Daha ben vereceğim cevabı kafamda toparlayamadan Afrika müziği çalmaya başladı. Ve annem dans etmeye. Her tarafta küçük küçük böğürtlenli dondurmalar belirdi ve onlar da anneme katıldı. Annem beni de çağırıyordu ama ben çok korkuyor ve gitmek istemiyordum.
Derken uyandım. O an aklımdan geçen tek şey iftara ne kadar kaldığıydı. Ama çok kısa bir süre uyumuştum ve iftara daha çok vardı. İftarı beklerken sürekli kulağımda Afrika müziği çalıyor, etrafta dans eden böğürtlenli dondurmalar görüyordum. Ve dayanamayıp yine mutfağa gittim. Dolabı açtım...
Derken uyandım. Sahura az kalmıştı. Rüya içinde rüya görmüştüm. Derin bir nefes alıp kendimi topladım. Ve kendi kendime şöyle dedim;
Bunlar nereden geliyor benim aklıma? Ben bir müminim. Böyle şeyler düşünmemeliyim.
ulan karanfil seni kuraklığa mahkûm bırakılmış hissi veren bahçeye diksem
döner bana yaşamayı bırak dersin
ajitasyon yaptığımı düşünmeyi bırak hemen dediğim için mi
yani bu.
hey! sana diyorum
anlıyor musun beni.
hava bulutlu, karla karışık yoğun duygucuklar
uyandım ve biraz köpek izlerine kattım ayak izlerimi
bir yukarı bir aşağı
biraz beyazcığı seyrettim ah bu ihtişamı muazzam ağaç. yine kuş açmış, acaba diyorum kuşlar kışı daha mı seviyor ne biliyorsanız söyleyin, çekinme arkadaş.
biraz havayı yudumladıktan sonra yine aynı dua " keşke tüm havalar böyle barışkan olsa"
...
karanfili diyorum acaba kuşlara mı versem
belki bir kuşta bana şiirler söyler.
devasa bir kuşun kanatlarında gökte, yükseklik korkumu yenebilirim diye düşünüyorum.
gideyim de geleceğe okumalar yapayım
nasıl da mantıklı ahh!
görüşürüz karanfil
kış ve ağaç, kuşlar...
ânlasöyleşi
Kavuşmanın böylesi ( bu da benim deprem anım)
Yıllar önce daha 18 19 yaşındaydım ben özlem ablayı tanıdığımda. Aramız gerçekten her daim iyi olmuştur . Onu abla bildim çoğu kez akıl aldım , yeri geldi o bana işte duvar kağıdı mi yaptım fikir ver bana da seçelim . Boya mi yapıyorum işte akıl ver bende burayı boyamak istiyorum gibi birçok temaslarımiz oldu . Ama gelin görün ki birbirimizi hiç
“Geç uyandım bugün yine. Yapmak istediğim şeyler birikti bir bir. Yine yarım bıraktım her şeyi.. her zaman olduğu gibi. Saatlerdir kalbimde bir çarpıntı, içimde kötü bir his var. Yazarken ellerim titriyor, gözlerim yaşarıyor. Neden böyle hissediyorum bilmiyorum. Yine diyorum kendime. Yine hangi yaşanmışlığın dışa vuruşu bu? Yine hangi aşamadığım duvarın içimde yıkılışı? Yine hangi sorunun yoluma çıkışı.. arada bir oluyor bu bana. Benimkiler geldi diyorum hatta çoğu zaman:) geliyor böyle içimden bir şeyler koparıyor, gözyaşlarımı, duygularımı alıyor benden ve gidiyor. Ne saçmaydı ben neye ağladım yine bu kadar diyorum geçince bu his. Hangi yanlarım acıdı diyorum kendime. Hangi derdim çıktı gün yüzüne diyorum. Bir yanım var, onu biliyorum. Çok acıtan. Kimselere diyemediğim. Sevgisiz yanım. Orası hep eksik. Orası hep acıyor. Bugün daha başka sanki. Kalbimde bir hâller var. Çarpıyor amansızca. Kötü hissediyorum. İçimde bir şeyler eksik. İçimden bir şeyler eksiliyor. Acıyor işte kalbim. Titreyen ellerimle daha fazla yazamıyorum. Acıyor..” 💔