Seni bir yaz gününe benzetmek mi, ne gezer
Çok daha güzelsin sen, çok daha cana yakın:
Taze tomurcukları sert rüzgârlar örseler,
Kısacıktır süresi yeryüzünde bir yazın:
Işıldar göğün gözü, yakacak kadar sıcak,
Ve sık sık kararır da yaldız düşer yüzünden;
Her güzel, güzellikten er geç yoksun kalacak
Kader ya da varlığın bozulması yüzünden;
Ama hiç solmayacak sendeki ölümsüz yaz,
Güzelliğin yitmez ki, asla olmaz ki hurda;
Gölgesindesin diye ecel caka satamaz
Sen çağları aşarken bu ölmez satırlarda:
İnsanlar nefes alsın, gözler görsün, elverir,
Yaşadıkça şiirim, sana da hayat verir.
Sayfa 18 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Bu dünya, senden olmayanlarla hoştur. Onların sana verdiği ilimlerle, kıymetlerle, gönüllerle hoştur. Sadece senin gibiler değil, senden olmayan da çok yaşasın ki, sen de yaşa. Hele bir de onun gözüyle gör şu fani dünyayı. Herkes beyaz olsa, o zaman beyazı fark edemezsin ki. Değil mi? Veyahut da siyah. Beyaz en güzel siyahta belli eder kendini. Beni ben yapan yegane şey, benden olmayandır. O yoksa, sen de yoksun. Ne anlamın kalır, ne rengin belli olur, ne de tadın…
"Saklar beni onlardan gecenin pelerini;
Beni bulsunlar ne çıkar, yeter ki sen sev beni:
Geç ölmektense senin sevginden yoksun
Yaşamıma son versin kinleri daha iyi."
Sayfa 40Kitabı okudu
Seni bir yaz gününe benzetmek mi, ne gezer?
Çok daha güzelsin sen, çok daha cana yakın
Taze tomurcukları sert rüzgarlar örseler,
Kısacıktır süresi yeryüzünde bir yazın:
Işıldar göğün gözü yakacak kadar sıcak,
Ve sık sık kararırdı yalnız düşer yüzünden;
Her güzel, güzellikten er geç yoksun kalacak
Kader ya da varlığın bozulması yüzünden;
Ama hiç solmayacak sendeki ölümsüz yaz,
Güzelliğin yitmez ki, asla olmaz ki hurda;
Gölgesindesin diye ecel caka satamaz
Sen çağları aşarken bu ölmez satırlarda
İnsanlar nefes alsın, gözler görsün, elverir,
Yaşadıkça şiirim, sana hayat verir.
William Shakespeare
"Yokluk, sen de yoksun, bir var bir yoksun!
İnsanoğlu kendi varından yoksun...
Gelsin beni yokluk akrebi soksun!
Bir zehir ki, hayat özü fâniye..."
Sayfa 310Kitabı okuyor
Bir ses ver bana dünümden
Sen sevdaya adadığım günlerin katili
Kalbimi kış vakti çarmağa geren
Bir şey ver bana mazimden
Senden öncesi yok bende
Sonralarımı da alıp giden sen
Açtım, bir parça sevdanla doyurdun
Şimdi yorgun uykusuz ve sussuzum
Göz yaşlarımı içiyorum ve sen yoksun
Yüreğimi alıp paramparça eden
Bir parçasını geri ver yüreğimden
Ver ki gidip hayata yetişebileyim
Hayat henüz çok yol kat etmeden
Melik Merter
Hâlâ o penceredeyim, lâkin sular ölgün;
Sen yoksun ki, vefasız, sularda ay görünsün...
Cahit Sıtkı Tarancı
Ben sevdim eller aldı, niye
Niye baba niye
Sevdiğim sevgime inanmadı bile
Niye baba niye
Niye hep üzülen tarafım ben
Niye yanımda yoksun sen
Niye gittin böyle erkenden