Rasim Özdenören’in ikiz kardeşi, 7 Güzel Adam’dan biri… Saklı bir değer… Bugün tanıdığımız pek çok edebi isme yol göstermiş, ilk adımlarına ışık olmuş bir isim Alaeddin Özdenören … Unutulmuşluklar isimli eseriyle de biz okuyuculara, kendi hayatından izler taşıyan detaylarla yol gösteriyor. Bize de geriye, bu ders niteliğindeki tecrübeleri doğru okumak doğru yorumlamak ve doğru şekilde hayatımıza uygulamak kalıyor.
Yaşadığı büyük bir hadiseden ne tecrübe edeceğimizi işte o son paragrafa sığdırmış Özdenören… Unutulmuşluklar sadece bu cümlenin idrakine varabilmek için dahi okunması gerekli olan eserlerden… Ve daha nicesini yazar; öğretmenliğini, ilk şiirini, askerliğini, unutulmuş bir yazıdan yargılandığını, arkadaşlarını, kardeşini, şiire olan bağlılılığını...
Sınıfın pencere yanını seçermiş hep, öğretmen ders anlatırken "ağaçları izler, gökyüzüne bakardım" diyor. İkizi Rasim Özdenören'le ilk uzun tren yolculuğunda İstanbul'a yolları düşmüş ancak elinde okuldan verilen tasdikname ile... İstanbul onun içinde yükselen çığlıktı. Şiirle kucaklaştığı kentti. Anlatmaya bir yerden başlamak gerekirse Maraş değil İstanbul olmalıydı. İslam dünyasının kalbi olan bu şehre ayak bastığında 19 yaşındaydı. Boğaz'ın sularında sevgi, güven ve iç huzuru buldu. Alaeddin ile Rasim gibi ablaları Necibe ve Nedime de ikizdi. Necibe 2 yaşında veda etmiş onlara. Kıtlık döneminde Alaeddin'in yürüyemeyeceğini düşünmüşler, 2 yaşında yürümeye başlamış. Kurban kesmişler.
İyi şiirle kötü şiir arasındaki farkı da balgamla tükürük arasındaki farka benzetir Özdenören…
