Evin önündeyken bir kez daha geri dönüp baktı. Bir yerlerden biri sesleniyor mu, bir sevgi sözcüğü geliyor mu, diye... Ama konuşan kimse yoktu. Seslenen kimse yoktu.
Lambayı çevirerek yükseltti. Sonra kırmızı ve siyah mürekkeple çeşitli kalemler çıkardı, birinci sayfaya kıvrımlı yazılarla ve arabesk süslemelerle Dante'nin sözlerini yazmaya başladı: "Incipit vita nuova." - "Yeni bir yaşam başladı."
Mantıksız bir çocuktu Paul. Doyunca elindeki bardağı kıran bir çocuk gibiydi. Miriam ona bakarak; onu yakalayıp içindeki bir tutarlılığı sıkıştırabileceğini düşündü. Ama çaresizdir. Sonra bağırdı:
Sen sevmek istemiyorsun, senin sonsuz ve anormal özlemin sevilmek. Olumlu değil, olumsuzsun. Kendini aşkla doldurman gerekiyormuşçasına emiyor, emiyorsun, çünkü bir yerde bir eksiğin var.