Geçmişin kesinlik yüklü olmasına her zaman bayılmış,geleceğin pek çok olasılık dolu belirsizliği karşısında kafası hep karışmış bir insan olarak,tadını sonradan çıkartmak için “şimdi”nin geçmesini beklerdim.Böyle olunca da anı yaşayamayıp elimden kaçırırdım genellikle.Oysa artık böyle değildi.Saat saat,gün be gün,fazla beklentim,fazla planım olmaksızın şimdi’nin tadını çıkartıyordum.