Son bakış...
O da bir süre yüzüme baktı. Bakışları artık bu kadar yeter dedikten sonra başka şeylerle ilgilenmeye başladı. Son bakış, size ayırdığım zaman doldu bakışıydı. Burada yönetmen, kamerayı iyice yüzüme yaklaştırmalı. Yüzümdeki ifade en ince ayrıntısıyla görüntülenmeli. Her zaman karşılaşılması mümkün olmayan bu yüz ifadesini iyi çekmeli.
Ve Sen Kuş Olur Gidersin
Söyle kaç bahar oldu?
Penceremde gül soldu
Belki de zaman doldu,
"Söyle kaç bahar oldu?
Penceremde gül soldu..
Belki de zaman doldu."
Sevdiğim dönmüyor.
Öylesine..
Yalnızlıkla doldu odalar
Ta ki taştı bahardan bile uzağa
Geçiyor zaman, yine yeniyor beni
Ellerim, zihnim yaralarla dolu..
Her yere geç kalışım
Sebebi mi uykulardan kaçışım
Beni lapa lapa yıka
Gecenin içine karışan, ağaran başım..
DURSUN ZAMAN
Her sabah doğan güneş bir sabah doğmaz oldu.
Elleri ellerimden kayıp giden yıldız oldu
Gülünce ışık saçan o gözler yaşla doldu
Ağlama duymaz artık bir varmış bir yok oldu
Üzülme anla artık belki de huzur buldu...
Cemal Safi (15.10.1938 - 17.04.2018)
"Seninle burcumuz tutsaydı keşke
Aslanlar bir başka yengeç bir başka
Yarını olmayan hayırsız aşka
Ayrılık nikahı kıyalım gitsin"
youtu.be/Qz-umwx4f_k?si=...
"İklimler çileme çare bulmuyor.
Mevsimler halimi sormuyor Ayşen...
Sakiler derdime derman olmuyor.
Şarkılar yaramı sarmıyor Ayşen...
İlkbahar, yaz derken
Hepimizin kendini hatırlamaya ihtiyacı var.
Şu sıralar herkes biraz kayıp.
Herkes birini arıyor
Birini bekliyor
Herkesin gözü yolda
Ama bizler birini aramadan önce kendimizi bulmalıyız
Kendimizi bulmalıyız diyorum çünkü yavaş yavaş kaybediyoruz benliklerimizi
İçimiz kin, öfke, nefret,bencillikle doldu.
Bu ağır duyguları zaman içimizden temizlersek o zaman kendimizi bulacağız
Kendimizi ne zaman bulursak o zaman gerçekten sevilebileceğiz
Ve o zaman güzel seveceğiz
Varsın hatırlatsın o zaman bütün şarkılar sevdiklerimizi
Kendi başıma.
Eskisi kadar düşünmüyorum
Neden sevilmedim bunca zaman?
Soyumda hainlik yok, namert değilim,
İnsan içine çıkacak kadar mürekkep yalamışlığım aşikar,
Vefasızlık nedir bilmem kimseyi sırtından hançerlemem,
Adabı muhaşereyi hiç aklımdan çıkartmam,
İyi ki kötü kazanıyorum çalıp çırpmadan,
Belki bizim gibi adamların miadı doldu,
Bundandır kendi başıma kalmışlığım.
Savaşmadan, hayatın içinde akarken de ipler insanın kendi elinde olabiliyormuş. Tam olarak bunu deneyimliyorum ve günün içerisindeyken bir anda kendimle ilgili yeni bir şey farkediyorum. Bir ara kendi şemalarımı öğrenmek için sürekli okumak zorunda hissediyordum. Ve okuduklarımı kendi hayatıma entegre edebilecek kapıyı bırakmadan sürekli çoğu düşünceyi okuyup teorik kısmında kalıyordum. Psikoloji türü ve kişisel gelişim türü okumadığım zamandan beri hayat içerisinde daha önce öğrendiğim her bilgi açılıma sebep oluyor. Canım bazen çok elimdeki bu türdeki kitapları okumak istese de dur kızım daha tam çözülmedin diyorum. Ne zaman başlayacağım bilmiyorum ama az önce sadece yürürken, çözmek için savaş vermeden bir anda çözdüğüm şema ile içim tekrardan çok fazla heyecan doldu. Her bir farkındalıkla, şu kısıtlı insan yaşamımda yaşamayı doyasıya bildiğim halime biraz daha yaklaşıyorum. En güzel yol, kılıfsız her duyguyla en iyi yaşamayı öğrenme yoluymuş. Bayadır şükür günlüğünde "iyi ki yaşamdayım" cümlesi aklıma gelmiyordu. Bugünün şükrü, yolcuğuma.