Yaşanan yabancılaşmanın en büyük ve en tehlikeli sonucu da gündelik hayatın ritminden kopan modern insanın pozisyonsuzluğudur......... "Köprüdeki intiharı seyreden otomobil sürücüsü ya da metrobüs yolcusu, camın ardından, televizyon monitörüne bakarcasına, "ne kadar yakın, o kadar uzak!" paradoksuna tutsak kalmaya başlar. Bir süre sonra bu tutsaklığı tercih de eder. Cunkü "pasif tanıklık" hiç bir zaman yormayacaktır kendisini. Televizyon izleyicisinin hantallığı, gündelik hayatın öznesiyken de yapışmıştır bedenine. böylece köprüdeki intihar, ellerinde patlamış mısır ve colalarla seyredilen bir "sahne gösterisi"ne dönüşüvermiştir..."
Jean Baudrillard - Siyah Anlar
"Zaman Yolcusu (ondan böyle söz etmek daha uygun) bize derin bir konuyu açıklamaktaydı."
''Bu makine sayesinde,'' dedi Zaman Yolcusu, lambayı yukarıda tutarak, ''zamanı keşfetmeye kararlıyım. Yeterince açık mı? Hayatımda hiç bu kadar ciddi olmamıştım.''
"Anılar. Kimi zaman deniz dalgaları gibi gelirsiniz bana. Ayaklarımı ıslatır, sonra usulca eski yerlerinize çekilirsiniz.
Anılar. Kimi zaman bir fırtına gibi esersiniz. Saçımı başımı dağıtır, gözlerime kumlar kaçırır, ağlatırsınız beni."
Sayfa 9 - Everest Yayınları
Her yere yetişir
Hiçbir şeye geç kalınmaz ama
Çocuğum beni bağışla
Ahmet Abi sen de bağışla.
Boynu bükük duruyorsam eğer
içimden böyle geldiği için değil
