Sanki Celaena'nın yüreği ölülerle, zamansızca yitip gidenlere dolup taşmıştı.
Sayfa 326Kitabı okudu
Bir acıyı zamansızca anlatmak dokusunu bozar, beklemek lazım.
Sayfa 71 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ölüm, hayatın omuzlarımıza zamansızca bıraktığı en ağır vedaydı.
“ anlatabilmek için anlatılacakların olgunlaşmasını beklemek lazım.
bir acıyı zamansızca anlatmak dokusunu bozar, beklemek lazım.”
Sarılmasını beklediğimiz tüm yaralara tuz basıldı. Samimiyet ekip vurdumduymazlık biçtik zamansızca, amansızca. Ne kendimizi anlatabildik ne de anlayan birine müptela olabildik. Duygularımızı istismar ettirip duyduklarımıza inandık. Daima kayıp şehirlere, içinde kaybolduğumuz yitik karanlıklara seslendik. Her şey bir boşluğa dönüştü ve her şey bir boşvermişliğe adapte oldu. Kılımızı dahi kıpırdatmaya yüreğimiz kalmamış gibi sanki. Yürek burkuldu , hisler törpülendi ve beden mecalsizce yorgun düştü. Tükenmişlik sendromuna doğru yol alıp saatlerce mızmızlandık. Her şeyi içimize şikayet edip hiçbir şeyin düzelmesi için uğraş vermedik. Hani gelecekte mutlu olacaktık? Bugün dünün geleceği değil mi oysa ? Yaşanmamış sayalım o zaman, bugünün yarınını bekleyip avunalım. Avut bizi yalan dünya, avut bizi talan dünya, her şeyine boyun eğdirip gönlünü eğle dünya...
Anlatabilmek için anlatılacakların olgunlaşmasını beklemek lazım. Bir acıyı zamansızca anlatmak dokusunu bozar, beklemek lazım.
Sayfa 71 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu