ekin
@zehirliruh2
Papatyalara hiç dokunmamışsın da karanfilleri ezmişsin.
11 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
"Burası" diye fısıldadığında sıcak nefesi tenime dökülmüştü. "Kalbine giden damarların tam üstü . Burası benim Şahmeran . Her şeye sınır koyabiliriz ama burası benim. Vazgeçmem...
Evleniriz belki bir gün...
Çocuklarımız olur
Bana benzer şair olur
Sana benzer şiir olur...
Okur Takip Önerileri
Müzeyyen: Diyelim ki gitmedim, seninle birlikte olmaya devam ettik ne değişcekti?
Arif: Sevişirdik.
Müzeyyen: Başka?
Arif: Sabahları beraber uyanırdık ben senden önce kalkardım senin uyuyuşunu izlerdim sonra sen kalkardın, bana gülümserdin.
Müzeyyen: Sonra?
Arif: Sonra, sabahları çayı tek şekerli içtiğini, günün diğer saatleri şekersiz içtiğini biliyor olurdum. O ilk şekeri ben atardım çayına, zarifçe eritişini izlerdim.
Müzeyyen: Sonra?
Arif: Sonra en çok boynundan öpülmeyi sevdiğini biliyor olurdum.
Müzeyyen: Güzelmiş.
Arif: Sonraa, dışarı çıkardık. Dışarıda yağmur yağıyor olurdu. Biz şemsiye almazdık, sırılsıklam olurduk. Sonra sen bana sokulurdun, ama saçağın altına hiç girmezdik. Sonra sen üşütürdün. Ayakların buz gibi olurdu, ben sana en sevdiğin o mavi çorapları getirirdim. Sonra bayramları babannenin mezarını ziyarete giderdik.
Müzeyyen: Gider miydik gerçekten?
Arif: Giderdik. Hayatta en sevdiğin kadın için ağlayışını izlerdim senin. Hiçbir şey yapmazdım. Gözyaşını silmezdim, seni teselli etmezdim. Orda öylece ağlayışını izlerdim. Başka insanların mezarlarının arasında dolaşarak, hayatın ne kadar şahane bir şey olduğunu düşünürdüm. Sonra.. sonra hiçbir şey yapmazdık. Öylece otururduk. Çok bilinmeyenli bu sorunun yanıtını arardık. Hayat bizi yalancı çıkarana dek, bulduğumuz cevapları doğru sanırdık.
Müzeyyen: O zaman, bir çay daha içelim mi?
Arif: Ben daha fazla çay içmek istemiyorum.
