Zeynep Sude Boğa
@zeynepsud2
işim gücüm insanlar olmuş
öğrenci
ibnhaldun üniversitesi/ psikolojisi
İstanbul
İstanbul, 22 Nisan
75 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
akılcı moderenler
Bu alıntı zamanın akılcı akımına kendini kaptırmış kendi ile iletişiminin çok önemli bir parçasını arkasında bırakmış insancıkların ulaşması gereken bir alıntı<3
bu dünyadan gitmelere çok ihtiyaç duyuyorum. bazı fikirlerde kaybolmaya, çevremin hatta kendimin kendime dayattığı stabiliteden bir miktar kurtulmak için, yaşanan sabit döngüleri kırmak için bir adım olsun diye. bunu da en çok gezdikten sonra fark ediyorum. seçimlerimi kabullenmem gerektiğini hissettiğim gün bunun farkına vardım, üstüne ekleyince şahesere benzeyen bu hissin peşine gitmeye hevesliyim.
Okur Takip Önerileri
galiba tasavvufu anlamaya başladım
ben bu evrendeki dengeyi sağlayan unsurlarından biriyim. Varlığım yok olana kadar bu böyle olacak ki sonsuza işaret eder bu, hem maddi hem manevi. Bedenim çürüyüp yok olsa bile başka bir otta, başka bir varlıkta vücut bulacağım. Ruhum da diğer aleme göç edecek. Hem sonsuza hem de dengeye delalet olan ben, nasıl olur da anlamı elimin tersi ile iterim, kendimi kaybederim, umutsuzluğun girdabında döngülerde kırarım kendimi?
sana tekrardan Allah'ı kanıtlayayım mı?
Araf 189: Allah, sizi bir tek nefisten yaratan ve kendisi ile huzur bulsun diye eşini de ondan var edendir...
Bu ayet diğer tüm insanlar üzerine gözlemlerimi pekiştiren bir ayet. Arkadaşımın süregelen bir ilişkisi var, sanki hayatı onunla tekrar bütünleşmiş, yeni bir sentez ortaya çıkarmış gibi geliyor bana. Baktığı gökyüzüne dair düşünceleri onun düşünceleri ile karışmış; sevgiyi, nefreti onun merkezinde yeniden ele almış bir arkadaşım. Ayete kanıt olarak gözlerimin önünde: aslında tek bir nefisten yaratılan bizler, huzura olan ihtiyacımızdan bizden yaratılış esnasında eksilen, eksikliğini sürekli hissettiğimiz o "eşi" arıyoruz. Sonra da "yaratılış gereği" tekrardan tek bir nefis oluyoruz. Yine başa, olması gerekene, bütüne dönüyoruz. Bu aşk sistemi, diğer bütün sistemler gibi mükemmel değil de nedir? Bu eksiklik hissi olmasaydı, insan kendisinden yaratılan diğer parçasını nasıl bulup huzura kavuşurdu ki?